Μου θυμίζεις μια 18χρονη (τότε) πρώην μου που την ελεγα Βασιλικούλα ή Βασιλίτσα ή Βασιλάκη (για ευνοητους λόγους), η οποία έγραφε ημερολόγια με το ίδιο ύφος με εσένα και μετά μου τα έδινε για να τα διαβάσω. Λίγες ώρες πριν τη χωρισω μου είπε (χωρίς να ξέρει τις προθέσεις μου) "Το βλεπω στα μάτια σου πόσο πολύ με αγαπάς!"... Τρίχες έβλεπε. Απλά εθελοτυφλουσε.Απλά εθελοτυφλουσες.Σε προτρέπω να γίνεις ΤΩΡΑ ο άνθρωπος που θέλεις να είσαι μετά από πέντε χρόνια. Μην αφήνεις το χρόνο να περνά. Νοουσα νοει.
4.2.2018 | 02:45
Κι αν η αγαπη ηταν εκει...
Κάθε βράδυ αφότου έγινε το συμβάν σου γράφω γράμματα.. Δε στα στέλνω ποτέ. Γράφω ό,τι είναι και μόλις τελειωσω ,ενώ λέω οτι θα πατησω "αποστολή" τα σβήνω. Δε μου ειναι εύκολο να αποδεχτώ πως εσύ κι εγω υπερβηκαμε το όριο.. Εκείνο το σκαλι που όταν το περάσεις, υποπτευεσαι πως το να γυρισεις πισω να κοιταξεις, δε θα' ναι ποτε ξανα το ιδιο. Θέλω να σου πω πόσο πολυ σ' αγαπαω και δεν μπορώ.. Θέλω να σου στείλω εκεινα τα χαζα βίντεο με τα ζωάκια όπως έκανα κάθε μέρα κ εσύ με κορόιδευες τοσο γλυκα και αστεια και δε μπορώ... Δε μ' αφήνεις... Ήσουν κάτι που δε γνώρισα ποτε μέχρι τώρα... Ο καλύτερος μου φίλος. Το αγόρι μου. Το πιο γλυκο χαμόγελο και ο πιο σπαστικός άνθρωπος του κόσμου μαζί. Το γέλιο μου κι ο θυμός μου.Η κάθε μέρα μου... Ήσουν...Είσαι.. Δε ξέρω...Τι ήταν αυτο που σε οδηγησε να μιλήσεις έτσι εκεινο το βράδυ...; Δεν το περιμενα απο 'σενα. Πως ειναι δυνατον να λες πως αγαπας εναν άνθρωπο και να τον πονάς τόσο πολυ. Δεν το χωράει ο νους μου... Δεν μπορει να ήσουν εσυ αυτός μέσα στο σώμα σου εκεινο το βράδυ. Πως γίνεται να ήσουν εσυ αυτος που μου μιλουσε ; Που με προσβαλε. Δε μπορει να ησουν εσυ αυτος που με εβρισε και με πονεσε τόσο πολυ και μάλιστα για έναν τόσο χαζο λόγο. Δε πιστευω πως ήσουν εσυ. Πως μπορει ..; Δε ξέρω.. Πως γίνεται απο τη μια στιγμη στην άλλη το γέλιο να γίνεται κλάμα..; Πως γίνεται κάποιος τόσο τρυφερος να' ναι ανελέητος. Δεν καταλαβαινω. Όλα τα ζευγάρια έχουν προβληματα. Μέσα στο πρόγραμμα ειναι. Αυτο όμως ειναι απο αυτα που δεν ξερω αν λύνονται.. Με σκοτωσες χιλιαδες φορες εκεινο το βραδυ. Με όλους τους τρόπους. Χωρις καμια προσπάθεια. Κι εγω καθομουν κι εβλεπα. Κοκκάλωσα. Κι έλεγα δεν ειν' αυτος. Όμως ήσουν κι αυτό δεν αλλάζει. Πόσα χρόνια δικά μας πέταξες μακρια μέσα σ' ένα βράδυ..; Πόσα σ' αγαπω χάθηκαν..; Κι αν ειχες παραπονα γιατι δε μου τα' λεγες ; Κι αν μου' χες θυμωσει εγώ γιατι να μη το ξέρω ; Και αν αυτό κι αν έκεινο.. Και αν.. Κι αν η αγαπη ηταν εκει, γιατι δε σ' εμποδισε.. ;
1