23.9.2012 | 05:12
Κι ας μη μπορούμε να είμαστε μαζί
Σ'ευχαριστώ γιατί κάθε πρωί ξυπνάγαμε παρέα αλλά εγώ το έπαιζα επίτηδες κοιμισμένη, γιατί ενώ το ήξερες αντί να γκρινιάξεις με χάϊδευες, έφτιαχνες καφέ (που μόλις έμαθες να χρησιμοποιείς την καφετιέρα,τον έκανες πιο καλό από 'μένα) και ερχόσουν να με σκουντήξεις -όλο αγάπες- για να σηκωθώ δύο, τρεις φορές..Σ'ευχαριστώ γιατί τα μεσημέρια γυρίζαμε απ'τη δουλειά ψόφιοι και το μόνο που θέλαμε και οι δύο είναι να αγκαλιαστούμε και να πέσουμε στο κρεβάτι συζητάγαμε, παίζαμε, κάναμε έρωτα και τούμπαλιν, μέχρι να πεθάνουμε της πείνας...Και τότε σηκωνόμασταν, κάναμε ένα ντους και μαγειρεύαμε μαζί. Σ'ευχαριστώ γιατί ενθουσιαζόσουν με ό,τι κι αν σου μαγείρευα, ακόμα κι αν δεν ήταν τόσο φοβερό. Σ'ευχαριστώ που με έπαιρνες τηλέφωνο 50 φορές τη μέρα, σε σημείο να με ψευτοεκνευρίζεις και να μας έρθει ο λογαριασμός 400 ευρώ και να γελάμε μετά με τα χάλια μας, που είμαστε "σαν 15χρονα"...Σ'ευχαριστώ που με κάνεις να νοιώθω ακόμα και τώρα όμορφη, που μου λες πόσο σ'αρέσω και πως μ'εκτιμάς και που πραγματικά μπορώ να δω ακόμα τη λάμψη στα μάτια σου κάθε φορά που με βλέπεις, ακόμα κι αν είναι μέσω skype. Σ'ευχαριστώ που ακόμα μπαίνεις (άλλη δουλειά δεν είχες) τακτικά στο skype για να με δεις. Και σ'ευχαριστώ και για 'κείνη τη φορά που μου κάκιωσες ξαφνικά αλλά κάθισες και συζήτησες και είπες ακριβώς ό,τι σκεφτόσουν, χωρίς να φοβάσαι αλλά κυρίως χωρίς να ντρέπεσαι, και άκουσες όσα είχα να σου πω, αγκαλιαστήκαμε, και το θέμα τέλειωσε εκεί. ...Σ'ευχαριστώ γιατί τα έκανες όλα τόσο όμορφα, ήρεμα, και απλά... Γιατί πιστεύεις σ'εμένα και μοιράζεσαι μαζί μου τα καλά και τα ασχημα ακόμα. Γιατί κάθε φορά που μιλάμε μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει λόγος να λέμε πολλά λόγια, κοιταζόμαστε μόνο και συνεννοούμαστε απολύτως.. Γιατί με κατάλαβες και με άφησες να σε καταλάβω τόσο αυθόρμητα, δεν κρύφτηκες, και δεν έκανες δεύτερες σκέψεις. Σ'ευχαριστώ για το πόσο ξεχωριστά με κάνεις να νοιώθω, έστω κι αν μου λείπεις, κι ελπίζω να σε κάνω να νοιώθεις το ίδιο. Θέλω να ξέρεις ότι προσπαθώ...Είμαστε πάνω απ'όλα άνθρωποι. Και όπως και να 'χει το πράγμα, νοιώθ πολύ ευγνώμων που επιτέλους σε γνώρισα. Όπου κι αν είμαστε αύριο, σ'αγαπάω με όλη μου την καρδιά. Ό,τι κι αν μπει ανάμεσά μας.