30.6.2021 | 10:07
Κι όμως..
Είναι πολύ λυπηρό να χάνεις τους ανθρώπους που ήταν πάντα στηρίγματά σου. Ο ομφάλιος λώρος που σε κρατούσε στη ζωή. Διανύοντας το 30ο έτος της ηλικίας μου έχασα τον πατέρα τους παππούδες και το θείο μου. Όλη μου η ζωή συνυφασμένη με αυτά τα πρόσωπα. Ακούω ένα τραγούδι και κάνω μια εικόνα στις δύσκολες στιγμές. Ότι βρισκόμαστε ξανά στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς και είναι όλοι μαζί μου, βράχοι δίπλα μου, εγώ στη μέση και τους αγκαλιάζω και αυτοί με τα χέρια τους το ίδιο και με καλύπτουν σαν ασπίδα προστασίας. Όσα χρόνια και αν περάσουν δε σας ξέχασα.Σας αγαπώ και πάντα θα έχω τη λαχτάρα να ανταμώσουμε σε μια άλλη ζωή.
0
