ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ηθελα παρα πολυ να περασω σαυτη τη σχολη. Τελικα με τις πανελληνιες δε περασα και ετσι μετα απο ενα χρονο απογοητευσης, προσευχης, κλαματων ξανα εδωσα. Και ευτυχως περασα. Ημουν ερωτευμενη με αυτη την σπουδη. Αυτο ηθελα! Αυτο ειμαι! Και ετσι στα 19 μου πλεον πρωτοετης στην αγαπημενη μου σχολη. Ομως τα πραγματα δε πηγαν οπως τα ηθελα. Υπηρξαν καποια οικογενειακα πολυ δυσκολα προβληματα, που μου φορτωσαν αγχος, πιεση, και τελος την καταθλιψη. Δεν πολυπηγαινα στη σχολη. Δεν εβγαινα καν απτα σεντονια. Σε ενα μαυρο δωματιο να σκεφτομαι ποσο απαισια ζωη εχω και τι ειναι αυτο που εκανα για να τα αξιζω. Εμεινα σχεδον ολα τα μαθηματα. Ηρθε το καλοκαιρι. Δεν βγηκα απο το σπιτι. Οι φιλες μου τσαντιστηκαν που δεν εβγαινα και χωρις καν να ενδιαφερθουν για το γιατι, το τι μου συμβαινει κτλ, με εγκατελειψαν. Λιγες μερες μετα με εγκατελειψε και το αγορι που μιλουσα μαζι του και ηταν ο μονος που εμπιστευομουν και ηταν το μονο φως στο τουνελ της ζωης μου. Ειπα δε πειραζει, θα παλεψω, θα σωσω αυτο που μου εμεινε. Αυτο που για να το παρω παλεψα. Την σπουδη μου! Και ετσι αρχισα το διαβασμα για τα μαθηματα που εμεινα. Αλλα τις τελευταιες μερες σκεφτομαι οτι δεν θα τα καταφερω παλι, και εχω χασει ηδη δυο χρονια. Και σκεφτομαι οτι θελω να παω σε ενα νησι, να ξανακανω πανελληνιες, να παω σε ενα νησι να σπουδασω κατι απλο, και σκεφτομαι να τα αφησω ολα. Αλλα σκεφτομαι τι θα απογινει η σχολη μου που τα εδωσα ολα για να την αποκτησω. Σκεφτομαι πως θα αντικρισω τους γονεις μου; Τι να τους πω; Οτι ξανακανω πανελληνιες με σκοπο να παω σε νησι μακρια τους; Το ξερω οτι προκειται για δικα μου ονειρα αλλα δε ξερω, ειμαι τοσο μονη με τοση πιεση και το μελλον μου δεν μπορω να το δω με σιγουρια. Δεν εχω φιλους, δεν εχω αγορι, η οικογενεια μου ειναι αστα να πανε, και η σχολη μου ειναι στο πιο ψηλο βουνο και πρεπει να σκαρφαλωσω πολυ ψηλα για να την παρω. Συμφωνα με τον ψυχολογο μου, ειναι φυσιολογικο μετα και κατα τη καταθλιψη να ψαχνω διεξοδο να μεινω μονη μακρια απο τα προβληματα, μακρια απο οσα με πληγωσαν. Αλλα εγω δεν βλεπω το νησι με τη νεα σπουδη σαν τοπο εξοριας, αλλα σαν ενα λαμπρο ξεκινημα γεματο χαρες. Ευχομαι μονο να βρω τη λυση. Και συγνωμη που σας μιλαω τοσο, απλα δεν εχω κανενα.