Θα με βοηθούσες πολύ περισσότερο αν ήσουν πιο σαφής στα ''ζόρια'' που έχει περάσει: αν το ζόρι είναι λ.χ. ότι την παράτησε ο Μήτσος για την Κίτσα, προφανώς και είναι γελοιότητα και πρέπει να ''βοηθήσει τον εαυτό της''. Αν όμως το ζόρι είναι το να έχει κατάκοιτο λ.χ. γονέα ενώ είναι μοναχοπαίδι, εκεί θα το κουβεντιάσουμε λίγο διαφορετικά, εάν μου επιτρέπεις, και θα ήμουν πολύ πιο επιεικής μαζί της.
20.4.2018 | 13:24
Κλαίουσα
Λοιπόν έχω μια "φίλη" κλαίουσα. Εντός εισαγωγικων γιατι εγώ δεν θέλω να κάνω πια πάρεα μαζί της. Δε λεω, έχει περάσει ζόρια στην ζωή της αλλά δεν κάνει τίποτα να βοηθήσει τον εαυτό της πέραν του να κλαίει την μαύρη της μοίρα. Δεν παίρνω τίποτα από αυτή σαν φίλη πέραν από γκρίνια και μιζερια. Οπότε βγαίνουμε ,γυρίζω σπίτι και πέφτω σε κατάθλιψη. Θυμάμαι τον πρώην μου,την χάλια δουλειά μου,τον μάταιο τούτο κόσμο κλπ. Μια φορά δεν πήρε τηλέφωνο να μου πει κάτι καλο. Και ερωτών: τι να κάνω; Εννοείται δεν παίρνω τηλέφωνα, βρίσκω δικαιολογίες να μη βγω, να κλείσω το τηλ μια ώρα αρχιτερα κλπ αλλά τι κάνεις όταν σε παίρνει τηλ και λέει και λέει και ότι και αν λες πέφτει σε τοίχο, αφού δεν θέλει να βοηθήσει τον εαυτό της. Δε θέλω ούτε να της μιλάω,ούτε να βγαίνω μαζί της. Δε θέλω να κάνω παρέα άλλο μαζί της. Τι να κάνω να το καταλάβει; Πρέπει να μαλώσω; Ή έστω, δε θέλω να κλαίγεται τόσο. Δηλαδή την αποφεύγω..τι άλλο να κάνω; Αλλά έστω και αυτή η μία στις δέκα που θα με πετύχει, δε θέλω να υπαρχει. Είναι σημαντική η μία ώρα που διαθέτω για καφέ και περνάει έτσι. Τι να κάνω;;; Από τη μια την λυπάμαι ,από την άλλη με λυπάμαι.
4