ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

προσεύχομαι να αντέξω λίγο ακόμα.Προσεύχομαι να μην κλάψω μπροστά σε κανέναν άλλο.Να μην πάρω κανένα τηλέφωνο που δεν πρέπει.Να μην μιλήσω άσχημα στους δικούς μου.Να μην εκτεθώ στους φίλους μου.Να μην αποκοπώ από αυτούς.Να μην παρατήσω αυτά που έχω να κάνω.Και κάθε φορά που κλείνω τα μάτια μου με διαπερνάει ένα κάψιμο στο σώμα και αισθάνομαι τέτοια ταπεινότητα.Αισθάνομαι ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα πέρασα.Ότι θα τα κουβαλάω στις κόρες των ματιών μου.Ότι τους πρώτους μήνες ή και τα πρώτα χρόνια θα με δυσκολέψουν αυτές οι μνήμες γιατί δεν θα γελάω και τόσο αυθόρμητα με τα πάντα,γιατί δεν θα ψάχνω τα γελαστά παιδιά αλλά αυτά που ξέρουν και μιλάνε λίγο λιγότερο.Αλλά δεν μπορώ να αλλάξω όσα έζησα.Κι ας σοβάρεψα απότομα.Κι ας ωρίμασα χωρίς να το περιμένει κανείς.Απλά φοβάμαι ότι όταν θα βρω ένα μυαλό που θα με κάνει να μιλήσω,τότε θα ανοίξουνε οι ουρανοί και θα χυθώ στο πάτωμα.Δεν θα υπάρχω.Θα ρέω.