ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 20 χρονών άντρας και το κοινωνικό αγχος μου κάνει την ζωή δύσκολη.Καταρχας για όσους δεν ξέρουν τι είναι αυτό το είδος άγχους,έχει να κάνει με μια παράξενη φοβία που έχει να κάνει με τις κοινωνικές σχέσεις .Έχει να κάνει με το άγχος της κριτικής από τους άλλους ,το τι θα πω ,πώς θα πράξω ,και γενικώς νιώθω ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ σε κοινωνικές καταστάσεις.Επισηα ένα πολύ σημαντικό κομμάτι είναι ότι άμα πρέπει κυρίως να πω κάτι μπροστά σε κόσμο που να έχει διάρκεια πχ να πω μια ιστορία ,αυτό με αγχωνει και έτσι χάνω τα λόγια μου ,τραυλίζω και έτσι φαίνεται ότι είμαι φοβισμενος μπροστά στους άλλους.Και γενικώς αν είναι να βρεθώ σε μια ομάδα ή να εκτελέσω μια δουλειά μπροστά σε κόσμο ,αυτό με αγχωνει και κάνω λάθη στη δουλειά και γενικώς αποσυντονιζομαι και έτσι νιώθω παρα πολύ άσχημα για τον εαυτό μου. υπάρχει άνθρωπος που να μην τον πειράζει αν φαίνεται φοβισμενος στους άλλους?Το να αγχώνεσαι εύκολα σου χαμηλώνει την αυτοπεποίθησή αρκετά ειδικά αν είσαι και άντρας γιατί το άγχος και ο φόβος είναι από τους μεγαλύτερους εχθρους των αντρών και σε κανέναν δεν αρέσει να έχει φίλο ή γκόμενο κάποιον που αγχώνεται ευκολα..Ετσι λόγο αυτής της μαλακίας δεν έχω φίλους εδώ και 3 χρόνια .Ερωτική σχέση δεν έιχα ποτε μέχρι στιγμής και αυτό με χαλάει παρά πολύ γιατί την έχω ανάγκη παρα πολύ όπως όλοι μας.Βασικα είναι απαραίτητη για να ζησεις.Καιι δεν εννοώ μόνο την ερωτική πράξη αλλα θα έλεγα πιο πολύ το αίσθημα που νιώθεις ότι κάποιος άνθρωπος σε αγαπάει.Προσπαθω να έρχομαι σε επαφή με κόσμο έτσι ώστε να μου φύγει το άγχος αλλά είναι δύσκολο.Μονο με συγγενικά πρόσωπα νιώθω πιο ηρεμοςς μάλλον επειδή πιστευω πως δεν θα με απορρίψουν.Με λίγα λόγια δεν ειμαι ευτυχισμενος γιατί ζωή χωρίς φίλους,ερωτικό σύντροφο και γενικώς επικοινωνία δεν λέγεται ζωή.Θα προσπαθήσω να το αλλάξω όμως γιατί θέλω τη ζωή που μου αξίζει .Και θέλω να δώσω και ένα μήνυμα σε όσους έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμένα ότι υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν την ιδιαίτερη αυτή φοβία και ότι δεν θα τους μαλώσουν αλλά θα τους στηρίξουν.