22.1.2014 | 03:40
Κοιτα, δεν ξερω για ευτυχια...
...νομιζω ανθρωπος ειμαι και ζω μαζι με αλλους ζωντανους οργανισμους, πανω σε ενα πολυχρωμο -κυριως μπλε και πρασινο- αυγο.Κουραστικά ειναι πολυ, στεναχωρα καμια φορα νιωθεις απελπισμενος και μονος, αλλα εχει στιγμες ευτυχιας.Σημερα ας πουμε. Βγηκα, ηπια, γελασα, γνωρισα καποια και φλερταρα, ευτυχως μου εδωσε τον αριθμο της και θα την ξαναδω μαλλον. Γυρισα σπιτι και ανοιξα την nutella που ειχα παρει προχτες, βουτηξα ενα μπισκοτο και αληθεια στο λεω θα μπορουσα να πεθανω ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ και ειμαι ενταξει. Τωρα θα πεσω να ξαπλωσω και δεν ξερεις τι ωραια ειναι μετα απο 16 ωρες στο ποδι να νιωθεις το στρωμα να σου παιρνει τον πονο λιγο λιγο οοουυυφφφφφ.Και το μονο που σκεφτομαι πριν κοιμηθω, δεν ειναι πως θα ξυπνησω αυριο, αλλά πως εξω απο αυτο το περιεργο χρωματιστο αυγο, ειναι ΣΚΑΤΑ.Για πολλα πολλα χιλιομετρα, προς οποια κατευθυνση και αν κοιταξεις, εχει μονο κρυο και μαυριλα.Φαντασου ποσο τυχερος ειμαι που υπαρχω σε αυτην την πολυχρωμη πορδη του απεραντου συμπαντικου χαρτη. Ευτυχια δεν ξερω αν ειναι αλλα... καλα ειναι.
