8.2.2013 | 00:55
κοκκινομάλλα!
Είσαι ψιλή, πολύ ψιλή κοκκινομάλλα.Είσαι καυτή, πολύ καυτή και πάντα πίνεις γάλα.Θέλεις να φτιάξεις βυζί, όλους να μας μαστιγώσειςΣτην δικιά μου την ζωή, ήρθες όμως για να με τελειώσεις.Από την μέρα που σε είδα στην φιλοσοφικήΤο μόνο που σκέφτομαι είναι το δικό σου το βρακίΕκείνο το ροζάκι με τις πολλές τις πούλιες Που εξείχε από το τζίν με τις φτερούγες.Ετρωγες μια μεγάλη, λαχταριστή σαντουιτσάραΚαι καθόσουν κρατώντας τον φραπέ μες την αντάρα.Τι κι αν είναι φτωχό και ταπεινό αυτό το ποιήμαπροσπάθησα να κάνω την πιο καλή μου ρίμα. Θέλω να σε δω ξανά , να σου μιλήσω στα κλεφτά να σε χαζέψω απο μακριά και να ζητήσω συγγνώμηεγώ είμαι που σε παίρνω τηλέφωνα τα βράδια από το μπαλκόνι.Το μπαλκόνι που σου άρεσε στην Ιακχού γωνίαστον Κεραμικό στην μεγάλη την πλατεία.Δικό μου είναι και στο χαρίζω με την μίαΝα μείνουμε εγώ, εσύ και η γιαγιά μου η Μαρία.Θα τρώμε και θα πίνουμε και άλλο τίποτα δεν θα θέλουμεαφου θα είμαστε μαζί και όλα θα τα ξέρουμε.Σ'αγαπω. μα δεν ξέρω το ονομα σου.