ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω κολλήσει με την πρώην μου. Έχει πάνω από 3 χρόνια που χωρίσα μαζί της. Δεν ήταν ούτε η πρώτη μου σχέση, ούτε η μεγαλύτερή μου, αλλά μαζί της ένιωσα πρωτόγνορα συναισθήματα, αυτό το σπάνιο έρωτα 3/3 (μυαλό-καρδιά-σώμα) και δεν γνώρισα ούτε πριν αυτήν ούτε μετά της κάποια που να με κάνει να ερωτευτώ σε αυτόν τον βαθμό. Όσες γνωριμίες έκανα μετά τον χωρισμό μας, λίγο πολύ τις αυτοσαμπόταρα εγώ, δεν μου έβγαινε να αφεθώ, δεν ξέρω γιατί. Είναι μεγάλο δίλημμα επειδή από την μία δεν μου αρέσει η μοναξιά αλλά από την άλλη, δεν είμαι άνθρωπος που συμβιβάζεται εύκολα να πεις "οκ ας γνωρίσω κάποια με σκοπό την σχέση και ας παραβλέψω όλα τα πράματα που με ενοχλούν απλά για να μην είμαι μόνος μου". Ο λόγος που χώρισα μαζί της ήταν η απόσταση και είμαι σίγουρος πως αν δεν υπήρχε θα είμασταν μέχρι και σήμερα μαζί αλλά τα έφερε έτσι η μοίρα και η ζωή και χωρίσαμε. Αυτή απ' όσο ξέρω συνέχισε την ζωή της και χαίρομαι που δεν κόλλησε μαζί μου όπως κόλλησα εγώ. Κάπου διάβασα πως "τα συναισθήματα δεν έχουν διακόπτη on/off σαν τις λάμπες για να τα σβήνεις όποτε θέλεις". Μεγάλη αλήθεια αυτό, όμως ούτε μπορώ να αγαπάω κάτι περασμένο που δεν υπάρχει πλέον στην ζωή μου, ως πότε θα ζω με παρελθοντικές αναμνήσεις; Θέλω πραγματικά να προχωρήσω στη ζωή μου αλλά για να το κάνω, πρέπει να γνωρίσω κάποια που να μου βγάζει τα ίδια δυνατά συναισθήματα όπως μου έβγαζε εκείνη και αυτό είναι πολύ δυσεύρετο, είχαμε την τέλεια χημεία να το πω απλά, αν ήταν αγόρι δηλαδή θα ήταν κολλητός μου, οπότε και τέλεια επικοινωνία/ταύτιση και ερωτικό πάθος, δεν γινόταν καλύτερα. Σε αυτά τα 3 χρόνια ως single έχω γνωρίσει περίπου 13-14 κοπέλες και με τις μισές βγήκα ραντεβού αλλά δεν το συνέχισα, δεν ξέρω γιατί. Καμιά συμβουλή; Ευχαριστώ...