Κολλημένος δεν είναι με τους γονείς του. Πιστεύει ότι οφείλει να τους υπερασπιστεί γιατί είναι γονείς του. Δεν υπάρχει κάποιος άλλος να το κάνει αφού δεν προσφέρουν τίποτα. Μάλιστα όσο περισσότερο δίκιο έχεις τόσο περισσότερο θα θυμώνει εκείνος γιατί θυμώνει με αυτό που κι ο ίδιος αναγνωρίζει. Δεδομένου ότι δεν σας προσφέρουν ούτε αγάπη ούτε υποστήριξη νομίζω το καλύτερο θα ήταν να μην τους ανακατεύετε στην ζωή σας. Αφού είστε εσείς καλά μεταξύ σας τίποτα άλλο δεν μετράει.
17.12.2015 | 21:23
Κολλημενος με τους γονεις του
Είμαστε παντρεμενοι 24 χρονια, μαζι συνολικα 28, 3 παιδια και μεχρι στιγμης τα καταφερνουμε καλα, αλλα... οποτε μιλαω για τους γονεις του και την αδιαφορη συμπεριφορα τους για την οικογενεια μας, το μονο που τους νοιαζει ειναι αν τρωει η αν κοιμαται ο γιος τους, ο συζυγος μου νευριαζει και μου μιλαει πολυ ασχημα.Τη ζωη μας τη χτισαμε μονοι μας, εχοντας βοηθεια, σε κάποιες δυσκολες στιγμες απο τους γονεις μου.Μενουμε στο ιδιο οικοπεδο με τους γονεις μου, οι οποιοι ειναι πολυ διακριτικοι στη συμπεριφορα τους απεναντι μας. Τα πεθερικα μου αποντες. Παραδειγμα, χτυπησε το χερι του, δεν πηγαινε στη δουλεια του για 3 βδομαδες και δεν τους ειπε τιποτε, δεν το εμαθαν...εμεινε ανεργος 2 φορες, ενω σπουδαζαμε παιδι σε αλλη πολη, ζητησε οικονομικη βοηθεια για ενα ενοικιο, δεν του εδωσαν τιποτε και τον εδιωξαν και αυτος συνεχιζει να μου μιλαει ασχημα, οποτε τονιζω την απαισια συμπεριφορα τους. Ο πεθερος μας ειπε οτι τακτοποιησε το γαμπρο και την κορη του δινοντας τους πολλα λεφτα...αν και οι δυο τους ειναι υψηλομισθοι.Το γιο τους τον εχουν κανονικα πεταμενο κι εκεινος τους υποστηριζει με παθος... φτανω σε σημειο να τους σιχαινομαι κι ενω καταλαβαινω οτι αυτο με δηλητηριαζει ψυχικα δε βρισκω δυναμη να το αποβαλλω απο μεσα μου...
2
