ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστήκαμε εντελώς τυχαία πριν δυο βδομάδες στο λεωφορείο. Καθόμασταν δίπλα-δίπλα κι έτσι απλά κάποια στιγμή μου έπιασε την κουβέντα με αφορμή το βιβλίο που κρατούσα. Μιλούσαμε κανα εικοσάλεπτο, όπου αφού μου ανέφερε ότι είναι φοιτητής στο τει της πόλης κι ότι φέτος τελειώνει, γυρνά και με ρωτά "κι εσύ εδώ σπουδάζεις;" Του απάντησα "α όχι, μένω εδώ δε σπουδάζω. Για την ακρίβεια έχω τελειώσει τις σπουδές μου προ πολλού." Με κοιτά κάπως σαστισμένος και τότε αντιλαμβάνομαι πως μάλλον τόση ώρα με είχε περάσει για φοιτήτρια. Διατηρώντας ακόμα το ίδιο ύφος απορίας, με ρωτά "πόσο καιρό δηλαδή έχεις που τελείωσες;" και του απαντώ χαριτολογόντας "Ε, κάτι χρονάκια. Μόλις τριαντάρισα άλλωστε." Προφανώς μόλις του είχα ρίξει την χαριστική βολή, γιατί μετά από αυτή την ξαφνική αποκάλυψη και για το πεντάλεπτο που ακολούθησε ώσπου να φτάσουμε εκεί που θα κατεβαίναμε, μείτε που μου ξαναμίλησε. Μόνο που με την άκρη του ματιού μου αντιλήφθηκα δυο φορές να με κοιτάζει.Όταν κατεβήκαμε κι οι δυο στην ίδια στάση, κι ενώ η μουγγαμάρα συνεχιζόταν, πήρα από μόνη μου το θάρρος και του είπα καθώς έφευγε "καλό απόγευμα να έχεις". Μου ανταπέδωσε το χαιρετισμό και καθώς τον έβλεπα να στρίβει στη γωνία σκεφτόμουν "Εκείνος με πέρασε για μικρότερη, εγώ τον πέρασα για λίγο μεγαλύτερο, αλλά η αποκάλυψη ότι τελικά αυτός είναι 21-22 κι εγώ 30 μάλλον παραήταν σοκαριστική για εκείνον."Και μου άρεσε πολύ, ρε γαμώτο. Κι ας ήταν μικρός. Γιατί να εξακολουθεί αυτό το γαμημένο ταμπού να επικρατεί εν έτει 2016;