17.6.2014 | 03:12
kon..
Πόσο ερωτευμένη υπήρξα μαζί σου, πόσο. Πραγματικά, κοιτάζα φωτογραφίες τώρα. Αυτές που έχω στον υπολογιστή από τότε που τον πήρα. Οι περισσότερες είναι συνδεδεμένες με εσένα. Τις βλέπω και ξαναζώ αυτή την απίστευτη χαρά. Τη λαχτάρα του να μοιραστώ μαζί σου τις στιγμές μου. Πω πω, κρατιέμαι με νύχια και με δόντια να μη σου στείλω. Τι κι αν έχω καταλάβει γιατί σε ήθελα τόσο, τι κι αν το έχω ξεπεράσει σε τόσο μεγάλο βαθμό, τόσο που δεν πίστευα πως θα σε ξεπεράσω ποτέ. Ακόμα νιώθω τη χαρα που μου έδινε να μοιράζομαι μαζί σου. Πόσο σε θέλησα.. Δε θυμάμαι αν στο είπα ποτέ. Σε πόθησα, σε θέλησα, σε αγάπησα όσο κανέναν. Σχεδόν με πονάει η απουσία σου τώρα που σε σκέφτομαι. Είναι η πρωτη φορά μετά από καιρό που θέλω να κλάψω ξανά. Να κλάψω που δε σε έχω. 2.5 χρόνια, κανείς δεν έχει καταφέρει να μπει στη ζωή μου. Και νομίζω πως όλα είναι καταδικασμένα να συγκρίνονται για πολύ καιρό ακόμα μαζί σου.. Πόσο θα ήθελα να ήταν αλλιώς. Μου λείπεις. Απόψε μου λείπεις.