ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα δεν ημουν καλα...ημουν εξω και εβρεχε...Μπηκα στο μετρο να γυρισω σπιτι αλλα δεν μπορουσα να κατεβω στην αποβαθρα...Ενιωθα ασχημα και ηξερα οτι θα με πιασει δυσπνοια...Ηθελα ενα μερος να κρυφτω...Ιδανικα θα ηθελα να βρισκομαι στην αγκαλια σου αλλα θα ηταν καλα να ημουν απλα κατω απο ενα γραφειο...Φυσικα δεν ειχα τετοια δυνατοτητα αλλα ενοιωθα την ενταση να δυναμωνει οποτε πηγα και καθισα κατω σε μια γωνια στο σταθμο του μετρό...Οι περαστικοι ρωτουσαν αν θελω βοηθεια ενω εγω το μονο που χρειαζομουν ηταν εναν πολυ μικρο χωρο για να ηρεμησω...Με τα πολλα ηρθε ο υπευθυνος του σταθμου και με ρωτησε αν ειμαι καλα και γιατι εκατσα κατω...Του ειπα "γιατι ειναι γωνια" και φυσικα ο ανθρωπος απορρησε...Η μαμα δε θα απορουσε γιατι ξερει πως οταν με πιανουν κρισεις με ηρεμουν οι μικροι χωροι...Αλλα ποιος φυσιολογικος ανθρωπος θα καταλαβαινε? Ολοι θα με περνουσαν για τρελη και ισως ειμαι...Κανεις ομως δε θα καταλαβαινε...Ακομα και εσυ που εισαι ξεχωριστος σαν εμενα δεν με αντεχεις...Κι εγω πασχιζω τοσο να ειμαι πιο φυσιολογικη...Να ειμαι καλα...Μακαρι να μπορουσα να χωθω τωρα στην αγκαλια σου...Μακαρι να με αντεχες, ειδικα απο τη στιγμη που προσπαθω τοσο...Σε αγαπαω...Β.