ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μένω σπίτι, δεν έχω βγει καθόλου για 7η ημέρα...Και πού να πάω, άλλωστε, όλα κλειστά και ο κόσμος φοβισμένος... Και οι ώρες μού φαίνονται ατελείωτες... Πλήττω και ο κατ' οίκον περιορισμός είναι κάτι πολύ πιο δυσβάστακτο απ' ό,τι αρχικά νόμιζα... Από την άλλη, όλες αυτές οι ατελείωτες ώρες που κάθομαι στο σπίτι, είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια εκ βαθέων ενδοσκόπηση, για έναν ''διάλογο'' με τον εαυτό μας... Προσωπικά, τώρα συνειδητοποιώ -μπρος στον επικείμενο γενικευμένο κίνδυνο- την αξία κάποιων πραγμάτων, που, μέχρι πριν τα θεωρούσα αμελητέα και δεν τους έδινα καμία απολύτως σημασία. Βέβαια, σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό, φταίει και η καθημερινότητα γι' αυτό... Μια καθημερινότητα που όλοι μας κινούμαστε λες και κάποιος άλλος μας έχει προγραμματίσει από πριν, να κάνουμε κάθε μέρα τις ίδιες προδιαγεγραμμένες λειτουργίες, λες και είμαστε ρομπότ... Και όλο αυτό να το θεωρούμε και φυσιολογικό από πάνω...Είμαι πεπεισμένος ότι, απ' όλη αυτή την απίστευτη περιπέτεια, που μέχρι πριν λίγο καιρό φάνταζε ως ένα ακραίο σενάριο επιστημονικής φαντασίας, βγαλμένο μέσα από τα πιο τρελά μας όνειρα, θα βγούμε όλοι μας πιο δυνατοί, μα πάνω απ' όλα, θα μας γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι... Και ξέρετε γιατί; Διότι, όλη αυτή η εσωτερική διεργασία, στην οποία είμαι σίγουρος ότι προβαίνει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων, θα μας φέρει εν τέλει πιο κοντά και όταν όλος αυτός ο εφιάλτης τελειώσει, θα εκτιμάμε περισσότερο τους συνανθρώπους μας, μιας και όλα από εμάς ξεκινάνε και τελικά σε εμάς καταλήγουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο...Περαστικά τους νοσούντες και ταχεία ανάρρωση, συγχαρητήρια τους ιατούς και στο νοσηλευτικό προσωπικό σε όλες τις βαθμίδες υγείας για το τιτάνιο έργο τους και καλή δύναμη σε όλες και σε όλους!!! Θα το ξεπεράσουμε!!!