ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω πάρα πολύ καιρό Εξομολογήσεις και μάλιστα για μία περίοδο ήμουν και από τους πιο δραστήριους σχολιαστές εδώ μέσα..Ήθελα να απευθυνθώ -για να δώσω λίγο κουράγιο- στα άτομα που για κάποιους λόγους αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ακόμα και αυτοσυντήρησης..Πρίν λίγα χρόνια βρισκόμουν σε παρόμοια θέση..Απίστευτη ανεργία για πολλούς μήνες, εκατοντάδες βιογραφικών χωρίς απάντηση, και κάποια ελάχιστα με την ηλίθια απάντηση "Σας ευχαριστούμε, θα σας ενημερώσουμε μπλα μπλα"..Ανέκαθεν ήμουν ένας άνθρωπος που εργαζόταν πολύ και μάλιστα απέδιδε.Ύστερα από μία επαγγελματική ατυχία, βρέθηκα να ψάχνω για δουλειά..Φανταστείτε λοιπόν (όπως θα είσαστε και οι περισσότεροι ομοιοπαθείς) ένα άτομο που λάτρευε να δουλεύει, ξαφνικά να νιώθει σαν λιοντάρι σε κλουβί.Είχα φτάσει κυριολεκτικά στο στάδιο της απελπισίας.. Πιο κάτω δεν γινόταν.. Ένιωθα την ύπαρξή μου να αποδομείται με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ψυχολογία μου. Σχεδόν είχα πάθει κατάθλιψη, αν δεν είχα πάθει σίγουρα. Έκανα τις χειρότερες των σκέψεων. Και ακόμα και το 2ευρω, αποτελούσε πολυτέλεια. Και όσο γινόταν, δεν ήθελα να γίνομαι βάρος στους δικούς μας.Κάποια στιγμή βρέθηκε μία δουλειά, με μέτριο μισθό.. Κάπως αναθάρρησα.. Ύστερα, που πάτησα καλά στα πόδια μου ψυχολογικά, αναζήτησα κάτι καλύτερο μισθολογικά...Ύστερα από 2 χρόνια, και από μία πολύ απλή ιδέα, το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργήσω κάτι εντελώς από το μηδέν με πάρα πολλή σκληρή δουλειά, και τουλάχιστον να λέω οτι τώρα είμαι πολύ καλά.Όλα αυτά τα ανέφερα, για να εξηγήσω οτι πάντα θα πιάσουμε όλοι μας πάτο.Πάντα, θα σκεφτόμαστε οτι δεν πάει πιο κάτω...Όμως να θυμάστε οτι την στιγμή που θα πιάσετε πάτο, θα είναι και η στιγμή που θα αρχίσετε να ανεβαίνετε...Από πολύ παλιά θυμάμαι τον εαυτό μου να βοηθάει τους άλλους.Πλέον το κάνω ακόμα πιο έντονα.. Όπως και να μπορώ..Κι αν θελήσει κάποιος να τον βοηθήσω όπως μπορώ, ας μου το πεί..Κάποιες φορές είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ να φτάσουμε κάτω.. Ίσως για να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα και ίσως για να δούμε και από τι μέταλλο είμαστε φτιαγμένοι και φτιαγμένες.Μην μασάτε.Θα τα καταφέρετε.Αυτό είναι σίγουρο.Το θέμα είναι το πότε. Και το πότε εξαρτάται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο από εσάς. Μην περιμένετε να νοιαστεί κανένας για εσάς, περισσότερο από ότι ο ίδιος σας ο εαυτός.Και κυρίως: Ας πιστεύετε ΜΟΝΟ εσείς σε εσάς ή σε αυτό που βάλατε στο μυαλό σας. Ούτε η μάνα, ούτε ο πατέρας ούτε ο γκόμενος κι η γκόμενα, ούτε οι κολλητοί σας.Αν το πιστεύετε εσείς, θα το καταφέρετε!