Είμαι στο α έτος της σχολής μου, μιας σχολής που εγώ επέλεξα πιστεύοντας ακράδαντα ότι μόνο αυτό είναι για μένα. Στην πορεία το μετάνιωσα πικρά όμως, δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που έκανα οριστική υποβολή μηχανογραφικού που είπα ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ. Προσπάθησα να της δώσω μια ευκαιρία. Παρακολούθησα( και παρακολουθώ) με συνέπεια όλα τα μαθήματα. Έδωσα εξεταστική και τα πέρασα όλα τα μαθήματα αλλά δεν μαρέσει. Δεν θεωρώ ότι μαθαίνω κάτι ενδιαφέρον για μένα. Βαριέμαι υπερβολικά πολύ. Σε όλους λέω οτι είμαι καλά με την σχολή μου αλλά δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ίσως το κάνω για να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα είναι καλά και δεν χάνω ένα χρόνο από την ζωή μου τζάμπα. Στην αρχή ήθελα να κάνω 10% πριν καν ξεκινήσουν τα μαθήματα. Τώρα το σκέφτομαι. Δεν ξέρω σε ποια σχολή να πάω, δεν έχω κάποιο πάθος και σε σύμβουλο πήγα και με ψυχολόγο μίλησα αλλά τίποτα. Από την άλλη φοβάμαι ότι άμα δεν φύγω θα το μετανιώνω σε όλη μου την ζωή. Οι γονείς μου μου λένε ότι αισθάνομαι έτσι επειδή δεν έχω πάει αλλά εγω θεωρώ ότι και να θα βαριόμουν το αντικείμενο της σχολής μου. Δεν ξέρω τι σκατά σκεφτόμουν τότε. Επίσης το παραδέχομαι με ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος αν κάνω 10% ενώ κανονικά δεν θα πρεπε, το γεγονός ότι θα είμαι μία χρονια πίσω σε σχέση με τους συνομηλίκους μου. Δεν ξέρω τι να κάνω παντού βλέπω αδιέξοδα. Επίσης, σαν επάγγελμα δεν μου προσφέρει και πολλά πέρα από ιδιαιτερα και φροντιστήρια. Σορρυ για το κατεβατό, τι να κάνω;