ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

όσοι άντρες έχω γνωρίσει τα τελευταία χρόνια, είναι ο ένας χειρότερος απ' τον άλλον...ο ένας παντρεμένος που το' κρυβε μέχρι που το ανακάλυψα εγώ, ο άλλος με κυνήγαγε 2 μήνες και όταν ξεκινήσαμε να "είμαστε μαζί" εξαφανίστηκε χωρίς ποτέ να μάθω το γιατί, άλλος ενώ ήταν πασιφανές πως γουστάρει δεν έκανε ποτέ κίνηση και ο τελευταίος -που τον ερωτεύτηκα κιόλας τρομάρα μου- μού αποκάλυψε κατόπιν εορτής ότι δεν είναι μόνος του, αφήνοντας όμως να εννοηθεί ότι δεν τον χαλάει κιόλας να συνεχίσουμε παράλληλα.και διερωτώμαι: έχουν χαθεί τόσο οι αξίες των ανθρώπων? δεν είμαι καμία χαζογκόμενα που δεν ξέρει τι της γίνεται, διαπιστώνω όμως ότι έχω γίνει αντικείμενο δουλέματος από άντρες ουκ ολίγες φορές. παλιότερα έκανα σχέσεις με μια χαρά παιδιά και οι σχέσεις μου ήταν η μία καλύτερη απ΄την άλλη, τώρα γιατί τέτοια δυσκολία να βρεθεί ένας αξιόλογος άνθρωπος? όλα αυτά έχουν ρίξει την αυτοπεποίθησή μου στα τάρταρα.δεν έχω μάθει και ούτε θέλω να είμαι καχύποπτη με τους ανθρώπους, έχω φτάσει όμως σε ένα σημείο που -μαζί μ' αυτά που ακούω κι από άλλες κοπέλες- έχω σχεδόν χάσει την εμπιστοσύνη μου στις ανθρώπινες σχέσεις και το όνειρο της ευτυχισμένης οικογένειας που θα ήθελα να κάνω, μοιάζει απλά ανέφικτο...