19.4.2016 | 02:04
Κουράστηκα.
Δεν υπάρχει διέξοδος σ' αυτό. Δεν πρόκειται ποτέ να έρθεις, είμαι μπλεγμένη σε έναν εφιάλτη. Μη μου λες ότι παίρνω σοβαρά τα πράγματα, είναι σοβαρά τα πράγματα. Μου κατέστρεψες τη ζωή. Νιώθω ότι κάποια στιγμή θα ξυπνήσω και θα είμαι πάλι 20 και δε θα έχει συμβεί τίποτα. Δε θέλω να το συνεχίσω άλλο. Το σταματάω εδώ. Δε θέλω να χάσω άλλη ζωή. Θα κάνω μια φυσιολογική σχέση, με κάποιον που θα με σέβεται και θα με αγκαλιάζει με τα χέρια του και όχι εικονικά. Δεν είναι ψεύτικα τα αισθήματά μου για σένα. Αλλά έχω αρχίσει να σε φοβάμαι. Φοβάμαι ότι μπορείς να μου κάνεις κακό, ότι δεν είσαι καλός άνθρωπος. Χρειάζομαι τις φίλες μου, χρειάζομαι την οικογένειά μου, νιώθω εγκλωβισμένη και κατεστραμμένη ψυχολογικά, θέλω να φύγω από εδώ. Δεν αντέχω άλλο. Μία ζωή έχω κι αυτή την κατέστρεψες, με στιγμάτισες για πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα ερωτικό σ' αυτό. Νιώθω ότι μ' αγαπάς αλλά όχι όπως μου αξίζει. Με θεωρείς ιδιοκτησία σου αλλά όχι σύντροφό σου. Είναι καιρός να ζήσω κάτι αληθινό. Σε αφήνω να ζήσεις τη ζωή σου έτσι όπως σου αρέσει, διάλεξες να με κρατήσεις απ΄έξω...έκανα άπειρες προσπάθειες να σε πλησιάσω. Φοβήθηκες μήπως σε τσαλακώσω μάλλον...ζήσε λοιπόν με σιδερωμένα τα πουκάμισα και την καρδιά σου...