ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για ακομα μια χρονια οι γονεις μου εχουν καλεσει κοσμο την Κυριακη του Πασχα στο χωριο. Καλεσαν κοσμο χωρις ομως να με ρωτησουν αν εχω το χρονο κ τη δυναμη (ειχα ενα ατυχημα πριν μια εβδομαδα κ επαθα κακωση στην μεση μου) να μαζεψω ενα επιπλεον ολοκληρο σπιτι μονη μου κ να μαγειρεψω για 15 ατομα. Βγαινω εκτος εαυτου οταν τετοιες μερες αντι να πηγαινω εκκλησια τ απογευματα, κατι που το θελω τοσο πολυ, να γυριζω σπιτι πτωμα απ την κουραση κ το μονο που θελω ειναι να πεσω για υπνο. Γιατι να μην εχω το δικαιωμα να επιλεξω τι θελω να κανω; γιατι απο τα δεκαπεντε να πρεπει να κανω εγω ολες τις δουλειες του σπιτιου; ποτε δεν εχω χαρει ουτε Χριστουγεννα, ουτε Πασχα, ουτε γιορτες κ γενεθλια.. Μια ζωη να τρεχω κ να μην εχω ακουσει ουτε ενα ευχαριστω. Αντιθετως, κανουν σχολια του τυπου: καλα, δεν κανεις κ τιποτα κουραστικο...! Γιατι να μην μπορει να αναλαβει ο καθενας τις ευθυνες του; εχω ανεχτει πολλα κ εχω ακουσει ακομα περισσοτερα δεκα χρονια τωρα απο την ιδια μου την "οικογενεια"! Δεν αντεχω αλλο...