ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τότε που χωρισαμε δεν μπορώ να προχωρήσω, δεν εννοώ σε ερωτικο τομέα μόνο αλλά σε όλους. Έχω αλλάξει παρα πολυ, ειμαι σε πολυ άσχημη κατάσταση αν και επισκέπτομαι ψυχολόγο τον τελευταίο καιρό, αλλά δεν βλέπω διαφορά. Τον έχω μπλοκ στα σοσιαλ γιατί δεν άντεχα να βλέπω τι ανεβάζει και επειδή έβλεπε και ο ίδιος τι ανεβάζω, θεώρησα ότι χωρίς να βλέπω θα ξεχνουσα ευκολότερα. Το θέμα μου είναι ότι δεν ξέχασα, ένιωθα πολυ ξεχωριστά με εκείνον και δεν ήθελα να τελειώσει. Αν και με πλήγωσε θέλω να τον βρω, θέλω να του τα πω ολα ότι νιώθω. Όλοι μου λένε ότι δεν μου αξιζει, αλλά εγώ ένιωθα κάτι άλλο κοντά του, και καπως μαγικά δεν με νοιάζουν ολα αυτά που μου έκανε, ισως αν το προσπαθήσω ξανά μαζί του να βγει κάτι καλό, κάτι διαφορετικό. Δεν φοβάμαι να ρισκάρω, δεν έχω εγωισμό, ίσως και κακό αυτό, αλλά δεν με νοιάζει, δεν με νοιάζει αν φανώ αξιολύπητη, η οτιδήποτε. Έχω κουραστεί τόσο πολυ που δεν αντεχω άλλο. Θα πήγαινα να του μιλήσω, αλλά φοβάμαι, και δεν φοβάμαι την απόρριψη, φοβάμαι ότι αν πει το ναι και ξαναπροσπαθησουμε θα πληγωθώ ξανά, γιατι οι πραξεις του θα δείχνουν το αντίθετο από αυτό που είπε, οπως είχε γίνει. Αν ο ίδιος δεν νιώθει τόση αγάπη δεν θα βγει τίποτα, ίσως πάλι με περάσει για δεδομένη και να με χωρίσει ή να μου φέρεται ασχημα. Ήμασταν τόσο δεμένοι στην αρχή, και τόσο καλα και ξαφνικα άρχισαν ολα να καταστρέφονται. Μου λείπει, και δεν μπορώ να χαρακτηρίσω το ποσο πολυ, η αγκαλιά του ήταν τόσο οικεία, ολα ήταν τόσο οικεία σε εμένα, τα πάντα. Δεν ξέρω τι πρέπει να κανω πραγματικά.