ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από Δευτέρα είμαι τελευταίο εξάμηνο. Και κουράστηκα. Νιώθω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω. Το ήξερα από την αρχή ότι η ή τελευταία χρόνια θα ναι σκατα . Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; οτι όλοι μου οι φίλοι έτσι είναι. Λέει η άλλη " εχώ 5 μαθήματα στην εξέταστικη και δεν μπορώ να δώσω ούτε αυτά " . Σιγά ρε κοπελιά εγώ έδωσα 9 ας πούμε. . Εντάξει δν την κατηγορώ ίσως να έλεγα κι εγώ τα ίδια αν ήμουν στη θέση της . Ενιγουει, για να επανέλθω, ώρες ώρες νιωθω ότι έχω μπλέξει σε ένα λαβύρινθο. Δεν μπορώ να βρω την έξοδο. Καθηγητές " ναι το βρήκα το γραπτο σας αλλά δν σας βρήκα στον κατάλογο να σας βάλω βαθμό " . Και επείδη εσυ δεν ξεστραβωθηκες πρέπει εγώ να ξαναδώσω ένα περασμένο μάθημα. Κονγκρατς. Βγήκε το πρόγραμμα. Επιλογής 5 η 6 μαθήματα; ουτε οι ίδιοι ξέρουν. Την μια μέρα βγαίνει ανακοίνωση ότι είναι 5 , την αλλή ότι είναι 6 (χωρίς να σε κατευθυνεί πχ πόσα ιστορίκα θα πάρω πόσα από φιλολογία κλπ) . Και βοήθεια 0 να σ λένε " δεν ξέρω δεν ξέρω " . Συν τοις άλλοις βρήκα δουλειά με προθέση να μαζέψω λεφτά ( η για να τα χρησιμοποίησω για μεταπτυχιακό η για να συνειδητοποιησω το μέλλον μου " πτυχιούχοι πανεπιστήμιου σερβιτόροι ". ) και έχω τέτοια κούραση κ ψυχική και σωματική. ΣύΝ τεράστια θέματα με το άγχος ( αν έχω σβήστα φώτα κλειδωμένες πόρτες κλπ γιατί όσο και να το κάνω ένα μυαλό είναι χειμώνα καλοκαίρι ) . Καιοι δικοί μου να λένε ότι όλα αυτά είναι βλακειες και ότι απλά τα θέλω όλα έτοιμα. Ίσως κάι να χουν δίκιο δν ξέρω. Αλλά γιατί όλοι οι άλλοι να χουν τα θέματα τους λυμμενα κ εγω να τρέχω και να μην φτανω; κουράστηκα.. δν ξέρω αν θα μπω στο λεωφορείο αύριο κι ας ξεκινάνε όλα τη Δευτέρα. . Σορρυ για το σεντόνι.