ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απο τοτε που θυμάμαι τον εαυτο μου,είμαι ρομαντικός άνθρωπος.Οχι με την έννοια του ρομαντικου συντροφου,αλλα με την έννοια οτι κοιταω τον κόσμο και την ζωη με ρομαντική πλευρά.Επειδή ομως υπάρχει και η αλλη πλευρά του ρομαντισμού που δεν μπορώ να την αποφυγω,είμαι και μελαγχολικό ατομο.Έπειτα απο έναν πρόσφατο χωρισμό χρονων,κάθομαι και σκέφτομαι τι πηγε λαθος.Ημασταν ζευγάρι μεσα στις γλυκες.Αγαπη μου τον ανεβαζα,μωρο μου τον κατεβαζα.Ολοι μας θεωρουσαν το πιο ωραίο ζευγάρι.Αν ηξεραν τον έναν ηξεραν σίγουρα και τον αλλον.Όμως ξερετε τι πραγματικά με κουρασε; Που ζούσαμε μονοτονα.Ειχε κάνει μονο τις δικες του επιλογες,τα δικα του πλανα χωρίς να εχει υποψην και τις δικες μου επιλογες.Η ζωη θα κυλούσε οπως τα ειχε προγραμματίσει με εμένα φυσικά,στα δικά του νερα όμως.Δεν έχουμε βγει να πιούμε ενα ποτό.Η ζωη του δουλειά,ύπνος και κανέναν χαλαρό καφε στα κυριλέ μαγαζια.Κουράστηκα.Είμαι 22 και ζουσα λες και ήμουν 42.Θελω τρελα παιδιά.Θέλω ο αλλος να πιανει τη ζωη απ'τα μαλλιά.