ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν ήμουν μικρή, ήμουν πολύ τελειομανής.Νόμιζα πως η ζωή ήταν μια τεράστια βιβλιοθήκη με πολλές θήκες όπου τοποθετούσες σε κάθεμια από ένα κουτάκι.Κι όλα ήταν τακτοποιημένα,στη θέση τους.Την έβρισκα μ'αυτή τη "χωροταξική τελειότητα".Τώρα,στα 26 μου,είμαι αναβλητική όσο δε θα μπορούσα να φανταστώ,για τα δικά μου δεφομένα.Κατάλοιπα υπάρχουν βέβαια του ψυχαναγκασμού που με διακατείχε παλιότερα Νομίζω ότι δεν είμαι πια ο εαυτός μου;Ή μήπως απλά έγινα ένας ενήλικας απλά;Ποιο είναι το σημείο που καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι εσύ;Εγώ το ψάχνω να με μάθω,κι αν και δεν είναι εύκολο,χαίρομαι που το κάνω.Χωρίς να θέλω να γίνω αυστηρή και επικριτική..λυπάμαι γι'αυτούς που δεν αναζητούν το κάτι παραπάνω.Εγώ μπορεί να μη το βρω,και να νιώθω αταίριαστη με τους γύρω μου και να με στεναχωρεί μα θα συνεχίσω.Δε μπορώ ν'αρνηθώ στον εαυτό μου την ευκαιρία να με μάθω Ευτυχισμένος ο άνθρωπος που ξέρει τι θέλει απ'τη ζωή του!Καληνύχτες!Ευχαριστώ πολύ όσους το διαβάσουν