ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν τα έχω με ένα παιδί 1,5 χρόνο από απόσταση το περισσότερο διάστημα αφού σπουδάζει μακριά από την πόλη μας. Πρώτος έρωτας και πολύ έντονος. Στην πορεία έκανε κάποια πράγματα που δεν τον κάνουν κακό η λάθος αλλά εμένα με πλήγωσαν πολύ και κάπως έτσι ψιλοξενερωσα. Συνεχίζω να είμαι μαζί του αλλά κατά κάποιον τρόπο το γυαλί έχει ραγίσει. Εν τω μεταξύ άρχισα από το πουθενά να σκέφτομαι ένα παιδί από την σχολή μου. Πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάει να δει που είναι, να του μιλάω και βλεπω αμοιβαίο ενδιαφέρον. Μέχρι πριν λίγο καιρό με το που ξυπναγα σκεφτόμουν το αγόρι μου, ενώ χθες στο μυαλό μου πετάχτηκε εκείνος. Είμαι πολύ μπερδεμένη και νιώθω εντελώς ελεεινή. Το αγόρι μου δεν θέλω να το πληγωσω γιατί δέθηκα μαζί του αλλά το ένστικτο μου μου λέει "τρέχα"αλλά κάτι με κρατάει ,ενώ ταυτόχρονα νιώθω σαν να ερωτευομαι κάποιον άλλον. Τι να πω ίσως με το αγόρι μου έχει τελειώσει και δεν το αποδεχομουν γιατί είμαι ανασφαλής και δεν θέλω να είμαι μονη . Η βλακεια είναι ότι με αγαπάει και βγάζει μάτι . Δεν είμαι κακία και κολυμπάω μες τις τύψεις...Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα απατησω και ούτε θα δώσω ψεύτικες ελπίδες. Θα κάτσω στα αυγά μου μέχρι να αποφασίσω.