6.4.2016 | 08:53
Κρίμα
Όταν σε σκέφτομαι, τρελαίνομαι... Όμως παράλληλα με πιάνει θλίψη γιατί έχω μήνες να σε δω, και μάλλον οι δρόμοι μας δεν θα ξανασυναντηθούν ποτέ.. Και αισθάνομαι ηλίθιος που δείλιασα και δεν εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία όταν συνυπήρχαμε σχεδόν καθημερινά στον ίδιο χώρο για πολύ καιρό στο παρελθόν, για να σου δείξω τις προθέσεις μου... Φοβόμουν την απόρριψη βλέπεις, και ήθελα να την αποφύγω με κάθε τρόπο, γιατί δεν ήθελα να πληγωθώ και κάτι τέτοιο θα με τσάκιζε.. Που να'ξερα οτι τώρα θα'μαι σε χειρότερη θέση... Τελικά, καλύτερα να μετανιώνεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που ΔΕΝ έκανες. Υ.Γ. Τι ζητάμε, εν τέλει, σε αυτή τη ζωή;; Εναν άνθρωπο να τον αγαπάμε, να τον νοιαζόμαστε και κοιτώντας τα μάτια του να βλέπουμε όλο τον κόσμο... Άραγε, θα συμβεί αυτό ποτέ;