ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν υπάρχουν ''αγνοί'' άνθρωποι με την έννοια που την περιγράφεις. Αποδέξου το και προχώρα.

Αγνοι και αυθεντικοι ειπες; το αντιθετο απο τη επιφανεια και την υποκρισια που εχουν επικρατισει δηλαδη.

Υπάρχουν αγνοί άνθρωποι. Πολλοί. Απλά, επειδή συνήθως είναι κι ευαίσθητοι, πληγώνονται εύκολα κι αργούν να γιατρευτούν. Αν πληγωθούν δε συνεχόμενα, πολύ πιθανό να πάψουν να εκφράζονται. Οπότε, δες τους "βλέπεις" κιόλας. Υπάρχουν μεν, δεν "φαίνονται" δε. Εκτός κι αν, όπως λέω, "κρατήσουν το μάθημα, όχι τον πόνο". Τότε, ξαναβγαίνουν στην ζωή και τους βλέπεις.Οι άλλοι, απ'την στιγμή που τα ξεπουλάνε όλα αυτά, ποτέ δεν είχαν πραγματική αγνότητα, ούτε βάθος με περιεχόμενο. Ειδικά σήμερα που έχουμε άκρατο ατομικισμό, οι ηθικοί ενδοιασμοί πάνε περίπατο. Απ'την στιγμή που το μόνο κοινωνικό συνάλλαγμα που έχουμε είναι το status, η "γνώμη του κόσμου" θα έχει σημασία γι'αυτούς ΜΟΝΟ όταν είναι κολακευτική. Δεν νοιάζονται για τον κόσμο πραγματικά. Νοιάζονται μόνο για την γνώμη του. Δηλαδή, να μην μπορεί κάποιος να τους προσάψει κάτι. Ειλικρινή κοπλιμέντα δεν μπορούν να λάβουν, γιατί δεν ξέρουν να προσφέρουν. Στην ουσία, θέλουν μόνο να τρώνε και να έχουν τα νώτα τους καλυμμένα. Μια γυαλισμένη εικόνα, με τα μοχθηρά και βρώμικα ένστικτά τους καλυμμένα κι εκπληρωμένα στα κρυφά.Υπάρχουν όμως αγνοί άνθρωποι. Τους καταλαβαίνεις απ'το βλέμμα, τον τόνο φωνής, τις χειρονομίες, την κινησιολογία τους...υπάρχουν. Απλά πρέπει να μάθεις να τους διακρίνεις από την μάζα. Η μάζα άλλωστε προσφέρει ασφάλεια. Γι'αυτό μπαίνουν μέσα της. Αρκεί να μην αλλοτριωθούν ή απελπιστούν. Εκεί, χάνουν.