ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
25.6.2013 | 00:50

Κρίμα και άδικο!

Τον γνώρισα πέρισυ, στο πρώτο έτος. Μια απλή γνωριμία σαν όλες τις αλλες, για εκείνον, έγω τον είχα προσέξει καιρο πριν και τον κοιτούσα, προσπαθούσα να τον γνωρίσω. Τουλάχιστον φατσικά γνωριζόμασταν(νομιζω οτι τον είχα πετύχει και εκείνον να με κοιτάει καμια φορά, ίσως να ήταν κ η ιδέα μου.)...Ειμάσταν σε κοινές παρέες, μιλουσαμε, γελουσαμε αλλα μην φανταστήτε και κολλητοί, ούτε καν φίλοι. Και όμως όλοι το πρόσεχαν...είχαμε χημεία, πάντα όλη του η προσοχή ήταν στραμμένη πάνω μου, δεν άφηνε κουβεντα μου να πέσει κάτω, ζήλευε αν μιλούσα με άλλους, πρόσεχε τα πάντα πάνω μου, θύμοταν κάθε λεπτομέρεια από ότι του έλεγα και κυριώς με κοιτουσε, με κοιτιυσε ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ένιωθα μονίμως τα μάτια του κολλημένα πάνω μου. Το καλύτερο τα έφτιαξε με μια φίλη του αγορίου απο μία απο τις κολλητές μου(και είναι ακόμα μαζι της πάνω απο 1,5 χρόνο). Εγώ τον γουσταρα αλλα φυσικά ποτέ δεν το έδειξα μιας και τα είχε με άλλη (την έχω γνωρίσει κιόλας) αλλα πάντα με τρέλαινε η συμπεριφόρα του. Σιγα σιγα το ξέχασα και ψιλοξενέρωσα...Πλέον είμαστε στο δεύτερο έτος, μόλις το τελειώσαμε δηλαδη, και η σχέση μας φέτος εξελίχθηκε ακόμα πιο πολύ. Όποιος μας έβλεπε μαζι μας περνούσε ανετα για ζευγάρι, ανοιχτήκαμε ο ένας στον άλλο, μου είπε πράγματα τα οποιά μονο κοντινοί του φίλοι γνωρίζουν, αποκτήσαμε μεχρι και "δικές" μας κουβέντες, ο ένα συμπληρώνει τις φράσεις του άλλου, σκεφτόμαστε τα ίδια πράγματα,μιλάμε για τα προσωπικά μας, έχουμε τα ίδια γούστα, παρομοιες(για να μην πω ίδιες) απόψεις και όταν μιλάμε οι 2 μας είναι λες και δεν είναι κανένας άλλος τριγύρω. Είναι τρυφερός, προστατευτικός, νοιάζεται αλλα πάντα τον περιτριγυρίζει ένα μυστήριο. Να πω επίσης ότι αποφεύγει συστηματικά να ανταλλάξουμε νούμερα και ότι έκτος απο κάποια αγγιγματα, πειράγματα, τριμπήματα, χαιδέματα δεν έχει γίνει τιποτα άλλο μεταξύ μας, ποτέ! Και πείτε μου τώρα, τι θα κάνω που νομίζω ότι άρχισα να τον ερωτεύομαι....Να απομακρυνθω, ναι οκ λογικο τώρα το καλοκαίρι θα είναι εύκολο, αλλα δεν είναι κρίμα και αδικό...είναι....Ισως και να μου συμβαίνει αυτό επειδή ξέρω ότι δεν μπορώ αν τον έχω....δεν ξέρω...πρέπει να το ξεχάσω!Αύταααα, τα είπα και ησύχασα!
1
 
 
 
 
σχόλια
Scroll to top icon