ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι σκατά; Πριν δυο χρόνια τις έπαθα και εγώ... έκλαψα, κλείστηκα στο σπίτι, φώναξα, νόμιζα ότι τρελαίνομαι... πήγα σε ψυχολόγο, πήρα χάπια, έκανα ψυχοθεραπεία (αλλά κοστίζει αρκετά και το έκοψα), έγινα "καλά" και αϊ σιχτίρια ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΝΕ ΑΚΟΜΑ! Δεν θέλω να μάθω να ζω με αυτές... δεν θέλω πια να τις σκέφτομαι. Θέλω να εξαφανιστούν. Θέλω τη ζωή μου πίσω! Να μπαίνω στο μετρό και να μη σκέφτομαι ότι θα λιποθυμήσω. Να μπαίνω σε μπαρ και να μη σκέφτομαι αν η πόρτα είναι κοντά... να πηγαίνω σινεμά χωρίς να λέω ότι ίσως, μπορεί, υπάρχει μια πιθανότητα να πάθω μια κρισάρα!Αι στο διάολο πια... Ασθένειες της γενιάς μας...