ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και εκεί που φώναζα γεμάτη από χαρά..." πατώνω!, πατώνω!..."Τώρα ξαφνικά...ένα βήμα μετά έχω ξεχάσει πως κολυμπάνε, πως κρατάνε την ανάσα τους, πως επιπλέουν....Μπορεί να είναι οι σκέψεις που με κάνουν να βυθίζομαι....το άγχος...Ίσως και να πατάω και να μην μπορώ να το αντιληφθώ...Διαστρεβλωμένη η εικόνα σου στο νερό βλέπεις....και η αντίληψή σου; και αυτή το ίδιο;Αρνούμαι να το δεχτώ αυτό...και όμως...στην ίδια προσπάθεια που κάνω για να απορρίψω τη σκέψη στην ίδια ακριβώς προσπάθεια την ενστερνίζομαι....Τι έγινε;; Γιατί άλλαξαν όλα;;;Μα γιατί άλλαξα οπτική....προχωρούσα κοιτάζοντας τον ορίζοντα....μέχρι που σε ένα βήμα....σε μια πέτρα....σε μια λέξη....κοίταξα προς τα κάτω....και είδα το σώμα μου και τη ζωή μου την ίδια κάτω από την επιφάνεια του νερού....Να έχει σχήμα ακανόνιστο....να μην πατάει σταθερά...να κινείτε πιο δύσκολα....Μια λέξη και ήταν αρκετή να νιώσω τον κόσμο να αναποδογυρίζει...με εμένα από την άλλη πλευρά της στάθμης....να προσπαθώ να αναπνεύσω και να βγάζω μπουρμπουλήθρες....να θέλω να ξεσπάσω την πίεση και να νιώθω το νερό να γεμίζει βίαια τα πνευμόνια μου....Αλλά δεν έχω βουτήξει στο νερό....και δε θα έπρεπε να τα νιώθω όλα αυτά....ΔΕΝ ΈΧΩ ΒΟΥΤΉΞΕΙ ΑΚΌΜΑ ΣΤΟ ΝΕΡΌ!!!Και αυτό που νιώθω στα πνευμόνια μου είναι ο αέρας που θέλει να βγει και η δύσπνοια δεν τον αφήνει....και τα πόδια μου δεν έχουν ακανόνιστο σχήμα απλά τρέμουν....και δεν είναι ότι δεν πατάω σταθερά....απλά ζαλίζομαι....και δεν είναι πιο δύσκολο να κινηθώ...απλά έχω μουδιάσει ολόκληρη....Κρίση πανικού....ναι....αυτό είναι.....ο έρωτας σου μου προκαλεί κρίσεις πανικού....