ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταία βλέπω ανθρώπους να παντρεύονται με άτομα που δεν τα αγαπούν πια, αν θεωρήσουμε ότι τα αγάπησαν κάποια στιγμή. Ξέρω ότι έχουν παράλληλες σχέσεις και παρ΄ όλα αυτά κάνουν το βήμα της δέσμευσης που λέγεται γάμος. Ή ακόμα και αν δεν παντρεύονται, συνεχίζουν την ''σχέση'' τους, λες και αν χωρίσουν θα τους πει κανείς τίποτα. Δεν το καταλαβαίνω πραγματικά, εκτός από την ανασφάλεια της μοναξιάς δεν μπορώ να βρω άλλο λόγο. Και πάλι, το να είσαι με κάποιον για να καλύψεις το κενό αυτό, το κενό αυτό πρέπει κάποια στιγμή να το καλύψεις μόνος σου κάνοντας κουβέντα με τον εαυτό σου, γιατί τα δεκανίκια και τα τσιρότα δεν πρέπει να είναι μόνιμα, γιατί σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για αναπηρία. Αυτή τη στιγμή που τα γράφω στενοχωριέμαι σκεπτόμενη τη γενιά μου, που ήλπιζα να μην κάνει τα λάθη της γενιάς των γονιών μας και όμως τα κάνει με πλήρη συνείδηση.Δεν κατηγορώ κανέναν αλλά δεν κυνηγάμε την ευτυχία μας μωρέ παιδιά..ας προσπαθήσουμε, νομίζω σε καλό θα μας βγει..