1.2.2016 | 00:19
Κυνηγητό
Δεν μπορώ άλλο, βαρέθηκα να κυνηγάω, αμάν! Όλο εγώ κυνηγάω τα άτομα που με ενδιαφέρουν είτε πρόκειται για φιλική σχέση είτε για ερωτική σχέση είτε απλώς να πούμε μία κουβεντούλα παραπάνω και κάθε φορά όλο τρωω πόρτα! Δεν ξέρω ποιό είναι το λάθος που κάνω. Και μετά μου λένε, που είσαι και που χάθηκες κτλ. Εδώ είμαι και προσπαθώ να σου μιλήσω, αλλά όταν σου γράφω εσύ με "γράφεις". Για το ερωτικό κομμάτι, προτιμώ να μην μιλήσω καλύτερα. Ναι οκ είμαι μοναχικός άνθρωπος, κλειστός, δεν ντρέπομαι αλλά δυσκολοεύομαι να κοινωνικοποιηθώ και όσο προσπαθώ τόσο με ρίχνουν κάτω, ξανασηκώνομαι αλλά με ξαναπετάνε πιο δυνατά για να πονέσω και να αισθανθούν εκείνοι καλύτερα κοκ. Και δεν έχει καμία σημασία αν βγαίνεις έξω ή όχι, αν δουλεύεις ή αν έχεις ενδιαφέροντα. Τίποτα από όλα αυτά δεν παίζουν ρόλο! Απλά αυτό, εμείς οι μοναχικοί άνθρωποι θα πρέπει επιτέλους να πάρουμε απόφαση ότι θα είμαστε για μια ζωή, μόνοι, εντελώς, όσο και να προσπαθούμε να "κοινωνικοποιηθούμε". Είτε κρατάμε αδιαφορία είτε όχι είναι το ίδιο για μας. Και μην μου πείτε ότι όλος ο κόσμος, μόνος πορεύεται στη ζωή γιατί ναι μεν ισχύει αλλά τουλάχιστον μπορεί να έχετε 2-3 φίλους και να λέτε μία κουβέντα παραπάνω, να γελάς παραπάνω, να δεχτείς και μία βοήθεια παραπάνω αν την χρειαστείς και είναι σε θέση να στην δώσουν, γιατί ακόμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει στη ζωή μας, είτε αυτό το άτομο είναι ο κολλητός φίλος είτε απλώς φίλος/γνωστός, είτε ερωτικός σύντροφος κτλ. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερα. Η σίγουρη και ειλικρινής μοναξιά (με ό,τι συνεπάγεται αυτό) ή να "παρακαλάς" καθημερινά να μην μένεις μόνος κι ας σου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα και να ξαναχτυπάς; Γιατί αν δεν το κάνουμε εμείς αυτό (οι μοναχικοί) η δική μας η πόρτα, δεν πρόκειται να χτυπήσει ποτέ ακόμα κι αν βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο της ζωής μας!Καλό βράδυ!