13.3.2016 | 10:34
Κυριακή πρωί
9:00 ξυπνάω,κοιτάω έξω από το παράθυρο ο καιρός συννεφιασμένος έτσι όπως ακριβώς μου άρεσει.φτιάχνω ενα ωραίο ζεστό καφεδάκι και κλείνομαι στο δωμάτιο..σκέφτομαι πώς θα περάσω την ημέρα μου,μόνη μου ή με το αγόρι μου (φίλες δεν έχω,είχα αλλά κάπου χάθηκαν και χάθηκα)υπάρχουν τόσα πολλά που μπορώ να κάνω για να γεμίσω τη μέρα μου.είμαι ήρεμη..το βράδυ με πήρε ο υπνος από το κλάμα..τώρα είμαι ήρεμη.κάνω όνειρα με ένα ηλίθιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου και ξαφνικά επικρατεί ένα χάος.φωνές,υστερίες,πατέρας να βρίζει, να διαολοστέλνει τη μάνα,μάνα να αντιδρά με τον ίδιο τρόπο και εκεί χάνονται όλα.