ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ναι είναι τραγικό. Ο τρόπος που με ακουμπάει αυτό το θέμα ΔΕΝ είναι προσωπικός, είναι όμως ΑΜΕΣΑ κοινωνικός και πολιτικός γιατί είναι από τα γεγονότα που σε βάζουν να νιώσεις ένα κομμάτι αυτής της κοινωνίας κ όχι μια μονάδα που ιδιωτεύει. Είδα τη φτώχια του σπιτιού. Αυτό το παλιό σπίτι είναι η σκληρή πραγματικότητα που έρχεται σε αντίθεση με τις κοινοτυπίες της τρελής φοιτητικής ζωής, κρεπάλης κλπ.Είδα την ανάγκη για ζέστη να καλύπτεται με πενιχρά μέσα που αποβαίνουν μοιραία.Είδα αυτό που ΜΟΝΟ οι νέοι έχουν ειλικρινά, την αγάπη για παρέα ουσιαστική που δεν αποσκοπεί κάπου.Είδα τα ψεύτικα δάκρυα των παρουσιαστών που γελάνε στις διαφημίσεις κ μόλις επιστρέψουν στον αέρα, κροκοδιλίζουν με τις ψεύτικες εικόνες "φιλίας" και γλυψίματος της τηλεόρασης, να έρχεται σε σύγκρουση με την ουσιαστική σχέση που είχαν αυτοί οι νέοι.Είδα ότι η φτώχια εμπεριέχει μέσα της και άνθρωπους ελεύθερους που έχουν και τσίπα και αξιοπρέπεια και δεν ξεπουλάνε τη μανα τους και τη χώρα τους και αφού καταλήξουν στη φυλακή μυξοκλαίνε.Είδα την σε πείσμα όλων άμεση κοινητοποίηση της εκεί γειτονιάς - φίλων - γιατρού που δείχνουν ότι τα κύτταρα τις κοινωνίας μόνο σάπια δεν είναι, σε αντίθεση με τη βρώμα που βγαίνει από το κεφάλι του ψαριού.Σε αυτό το περιστατικό υπάρχουν μόνο χαμένοι. Είμαι σίγουρος γι'αυτό. Για μένα είναι ένα καμπανάκι αφύπνισης. Δεν έχω να πω άλλα. Έχω ένα δάκρυ και ενός λεπτού σιγή για τους νεκρους. UNDERNEATH MY SKIN I'M SCREAMING