ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω κάνει πολλά. Έχω μετανιώσε όμως. Έδιωξα από κοντά μου ανθρώπους που με αγαπούσαν. Έχω αλλάξει και έχω πλέον μια κανονική ζωή. Πριν 1 εβδομάδα βρήκα έξω μια παλιά μου συμμαθήτρια. Αυτήν την κοπέλα την είχα ερωτευτεί τότε με όλη μου την ψυχή. Εκείνη με είδε και μου μίλησε. Με χαμογέλασε και μου είπε ότι χαίρετε πολύ που με βλέπει. Τα έχασα για μερικά δευτερόλεπτα γιατί είχα να την δω χρόνια όπως και τους περισσότερους από το σχολείο. Μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες τότε που την ερωτεύτηκα και εκείνη ήταν αλλού. Δεν την κατηγορώ ίσως αν της μιλούσα να ήταν μαζί μου ίσως και όχι. Πήγαμε για ένα καφέ εκείνη την ημέρα και θυμηθήκαμε τα χρόνια τότε. Με ρώτησε αν είμαι καλά στην υγεία και αν έχω ξεμπλέξει. Έσκυψα το κεφάλι δεν είπα τίποτα. Ήθελα εκείνη την στιγμή να εξαφανιστώ. Μετά από τουλάχιστον 2 λεπτά σιωπής αρχισα να της λεω για το κέντρο απεξάρτισης, το φάρμακο, την μάχη με τους άλλους χρήστες που ενώ θέλανε να ξεκόψουν παράλληλα συνεχίζαν, το ξύλο που έπεσε μέσα στο κέντρο και το ότι γλίτωσα από βέβαιο θάνατο. Όταν προσπαθείς να ξεκόψεις δίνεις πραγματική μάχη με τον ευατό σου. Το ξέρω ότι τότε φέρθηκα σκάρτα σε όλους αλλά το έχω μετανιώσει. Ήθελα όμως να ξεμπερδεύσω. Εκείνη η ψυχολόγος με βοήθησε περισσότερο. Βρήκα τον ευατό μου, τι θέλω να κάνω στην ζωή μου. Έχω πλέον την δουλειά μου ένα μικρό σπίτι και πίστεύω πως όλα θα πάνε καλά. Το μόνο που μου λείπει είναι μια παρέα. Έχω έναν σκοπό που δουλεύω. Θέλω να προσφέρω στην γυναίκα μου και στο παιδί μου όλα εκείνα που δεν πρόσφερε ο δικός μου πατέρας σε εμένα. Τώρα το καλοκαίρι πηγαίνω στην θάλασσα και όποτε μπαίνω μέσα βάζω και το κεφάλι μου μέσα από το νερό. Ζητώ τον Θεό να με συγχωρέσει για τα λάθη μου. Να εξαγνιστεί η ψυχή μου και να βρω επιτέλους την ησυχία μου....