ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το σχολείο μου οργανώνει μια 4ήμερη εκδρομή σε 5 μήνες, που θα στοιχίσει 250 ευρώ κοντά. Λοιπόν το συζήταγα με τις φίλες μου , και ενώ θεωρούσαν αυτονόητο το πως θα πάω τους είπα πως δεν ξέρω αν θα καταφέρω να πάω εξαιτίας του οικονομικού. Όλες αντέδρασαν κάπως , όμως οι δύο το παράκαναν. Καταρχάς άρχισαν να με ρωτάνε όλες μαζί το γιατί και μου έλεγαν 'έλα μα πρέπει να έρθεις όπως δήποτε ,να είμαστε όλες μαζί!!!', λες και εγώ δεν θέλω να πάω. Η μία πέταξε το πως 'όσο και να πιέζονται οι γονείς σου, αν τους ενδιαφέρει θα βρουν τα χρήματα, γιατι είναι υποχρέωση τους'. Πρώτα απ'όλα δεν είναι υποχρέωση τους, δεύτερον δεν θα τους ζήταγα ποτέ χρήματα (χειρίζομαι όσο καλλίτερα μπορώ αυτά που μου δίνουν, ξέρω πως παίρνω όσο περισσότερα γίνεται, και δεν θέλω να τους φέρνω σε δύσκολη θέση). Μετά στο επόμενο διάλλειμα τους είπα πως πιθανότατα θα έρθω αν κάνω οικονομία. Έρχεται η άλλη που δεν ήταν εκεί εκείνη την στιγμή και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος. Αυτη: Γιατί κάνεις οικονομία; Εγω: Για να μαζέψω τα χρήματα που χρειάζομαι Αυτή: Τσς τσς τσς ...Καλά δεν θα σου δίνουν 3 ευρώ την μέρα; Αυτά να φυλάξεις μόνο αρκεί. Δεν χρειάζεται να κόψεις από βόλτες και ψώνια... Γενικά με εξόργισαν , αλλά δεν τις κατηγορώ τόσα ξέρουν τόσα λένε. Δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει οικονομία, όπως εγώ δεν έχω ιδέα τι πάει να πει φτώχια! Εδώ άλλοι δεν έχουν να φάνε, δεν έχουν ένα ευρώ να πάρουν το λεωφορείο, δεν έχουν όχι να δώσουν στο παιδί τους να πάει εκδρομή αλλά ούτε να το πάνε στον γιατρό δεν μπορούν. Και αυτές ενώ τα έχουν όλα έτοιμα, όπως και εγώ, τολμάνε και λένε 'μα καλα για 250 ευρώ δεν θα έρθεις;'. Και είναι τα ίδια άτομα που άμα τους χρωστάς μισό ευρώ θα έρθουν και θα στο ζητήσουν. Από την μία τα 250 ευρώ είναι ψίχουλα απο την άλλη γίνεσαι ζήτουλας για 25 λεπτά. Τουλάχιστον εγώ με τα λίγα που έχω δεν δανείζω αλλά αν μπορώ κερνάω. Και επαναλαμβάνω δεν τις κατηγορώ ούτε είμαι θυμωμένη μαζί τους, απλά μου κακοφαίνεται το πως δεν βλέπουν πέρα από την μύτη τους.