ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει η μυρωδιά σου. Υπάρχουν φορές που στα καλά καθούμενα μου έρχεται το άρωμα σου στην μύτη, από το πουθενά κυριολεκτικά, και προσπαθώ να κρατήσω την αναπνοή μου σαν παιδάκι. Μου λείπουν τα μαλλιά σου. Που μου τα έριχνες στο πρόσωπο για να με εκνευρίσεις και να γελάς μετά με την αντίδραση μου.Μου λείπει το γέλιο σου. Πηγαίο, χαρούμενο, ειλικρινές, σαν μικρού παιδιού. Δεν γινόταν να σε ακούω να γελάς και να μην χαμογελάσω.Μου λείπει η φωνή σου. Όμορφη, ανεπιτήδευτη. Υπήρχαν φορές που το βούλωνα μόνο και μόνο για να σε ακούω. Γαλήνευα.Μου λειπουν τα μάτια σου, το βλέμμα σου. Αυτό το ζεστό, γεμάτο ζωντάνια βλέμμα. Με κοίταζες και όλα, τα πάντα, έπαυαν, σώπαιναν, μαγεύονταν.Μου λείπεις εσύ. Και μαζί μ' εσένα μου λείπω εγώ. Γιατί είδα ποια είναι η καλύτερη, η τέλεια εκδοχή του εαυτού μου, όντας μαζί σου. Και ήταν λάθος γιατί δεν θα μπορέσω να με ξαναδώ έτσι.