ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ενας χρονος περασε κι εγω ακομα εκει.Δεν μπορει κανεις να γεμισει το κενο που αφησες μεσα μου.Ερχεσαι,φευγεις,ξαναερχεσαι.Ποτε δε μενεις ομως.Ξερεις οτι σ'εχω αναγκη και θελω να μεινεις στη ζωη μου,αλλα εσυ απλα παιζεις.Εγω ομως σε θελω ολο και περισσοτερο οσο περναει ο καιρος.Σε χρειαζομαι για να ειμαι καλα.θελω απλα να σε βλεπω.Δεν εχει περασει μερα που να μην σε ονειρευτηκα.Εισαι μονιμως στο μυαλο μου.Σε βλεπω παντου στα προσωπα του κοσμου.Εμενα ποτε θα με ξαναδουν μεσα απο τα ματια σου?Μονο εσυ μπορεις να με κανεις χαρουμενη.Καθε βραδυ μου λειπουν οι στιγμες μας.Μα περισσοτερο μου λειπεις εσυ.Οταν ερχεσαι διαγραφεις τα παντα απ το μυαλο μου.Υπαρχεις μονο εσυ.Πρωτη φορα αγαπησα καποιον και μαλιστα τοσο.Ποτέ δεν περιμενα να πονάνε τόσο τα όμορφα πράγματα.Περναει ποτέ αυτού του είδους ο πόνος;Εκείνοι που ξεκινούν διστακτικά και μέρα με τη μέρα δυναμώνουν,εκείνοι είναι οι μεγαλύτεροι έρωτες.Ξέρω ότι είναι αυτό,που λένε οι άνθρωποι-θα το ξεπεράσω.Και εγώ θα το πω.Αλλά ξέρω ότι δεν θα είναι αλήθεια.Δεν θα ξεχάσω.Κ αν ποτε τα καταφερω θα είναι επειδή θα ερωτευτω καποιον που θα έχει κατι που σε θυμίζει.Και βρίσκομαι εδώ.. Σε ένα δωμάτιο με σκέψεις δικές μου. Σκέψεις που με κάνουν και φαντάζομαι την παρουσία σου στο δωμάτιο. Σκέψεις που με κάνουν να νιώθω το άρωμα σου, να μπορώ να νιώσω την αγκαλιά σου, να φανταστώ εσένα να με κοιτάς με αυτά τα απίστευτα μάτια.Σκέψεις που με κάνουν να ακούω και να βλέπω αυτό το υπέροχο χαμόγελο και αυτήν την υπέροχη φωνή σου.Και κάθομαι και σκέφτομαι πως είσαι τώρα,τι κανείς..μακάρι να μπορούσα να σου τα πω από κοντά να μπορέσω να νιώσω την παρουσία σου. Μα δυστυχώς δεν γίνεται..μου λείπεις τόσο πολύ. Μου λείπει η αγκαλιά σου…