ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν και θέλω να βρω τον άνθρωπό μου και να πορευτούμε μαζί στην ζωή δεν μπορώ να κάνω σχέδια για το πως θα είμαστε μαζί, για το αν θα δημιουργήσουμε κάποια στιγμή οικογένεια και αν θα μείνουμε ευτυχισμένοι μέχρι τα βαθιά γεράματά μας. Πιάνω τον εαυτό μου να κάνει σχέδια με την τωρινή μου κατάσταση δλδ. να κάνω σχέδια για μελλοντικά πράγματα μόνη μου χωρίς κάποιον έρωτα δίπλα μου... Έχω συνηθίσει στην μοναξιά μου και στην ηρεμία μου και ίσως για αυτό δεν κυνηγάω σαν τρελή να είμαι με κάποιον αλλά όταν γνωρίζω κάποιον που μου τραβάει το ενδιαφέρον, τότε δείχνω ξεκάθαρα οτι μου αρέσει και αν και μερικές φορές καταφέρνω να είμαστε μαζί νομίζω οτι δεν μπορώ να αφεθώ ολοκληρωτικά σε αυτόν τον δεσμό.. Σαν κάτι να με κρατάει, ίσως κάποιος φόβος οτι θα υπάρχει κάποιος στην ζωή μου που θα νοιάζεται για μένα, θα έχει συναισθήματα, θα με ποθεί, ίσως και να κάνει σχέδια μαζί μου.... Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα είτε να είμαι κουμπωμένη είτε να κάνω την αδιάφορη και φυσικά να φτάνουμε στο τέλος... Μήπως είναι και κάποια φοβία δέσμευσης;