ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

"κοιτάζω απ' την άκρη της πόληςτα φώτα που δίνουν ζωή σε ένα άψυχο τοπίοκάνεις βουτιά στο κενό και ξυπνάς, σου φαίνεται αστείοτο πόσο εύκολα μπορείς κ εσύ να ανατραπείς απ'τους συνεχείς κραδασμούςέχουν βουλώσει τα αυτιά σου και δεν ακούς τίποτα πιαούτε καν την καρδιά σου που καμμιά φορά ξεχνιέται και να χτυπά, σταματάμα ζεις για να δεις το μετά να επιφυλάσει μυστικάποτέ δεν φεύγω για πολύ και δεν πάω μακρυά μα θα 'θελαμου μάθαν στο σχολείο πως να συμπεριφέρομαι πίσω από κάγκελατην έκανα ξεχασέ με τώρα πες πως πέθανα, με φάγαν οι σκέψεις αυτέςακούς φωνές αρκεί να πιστέψεις σε αυτέςμέρα τη μέρα, λεπτό το λεπτό,γυρνώ με τον πλανήτη μου γύρω απ' τον ίδιο μου τον εαυτόνα με γνωρίσω λίγο πιο καλά απ' ότι θεςσσσσσς, μην μιλάς, καταγράφεται κάθε λέξη που λες, και λέωστου κόσμου τον πάτο ονειρεύομαι πως επιπλέω, δεν βλέπω τίποτα νέοκαι αν υπάρχει κάτι που μας κάνει μοναδικούς ειναι ό,τι μας βγαίνει πηγαίο, ελεύθεροι κόβουμε βόλτες πάνω κάτω σε μια μεγάλη αυλή δημιουργήσαμε ανάγκες, που αν θες να τις καλύψεις κάπως θα κάνεις απάτες, στη ζούγκλα του μπετόν που κάποιοι μπάτσοι την είδαν προστάτεςκαι ζουν πελάτες, όπου κοιτάς άγνωστες φάτσεςχωρίζοντας ανθρώπους από ζώα συχνά με βάση τις ράτσες ή το χρώμαφυτρώνει ο ρατσισμός μέσα από οποιοδήποτε κόμμα και μολύνει αφού ακόμακαι τους πιο δυνατούς σκοτώνει η ηρωίνηως η μέθοδος αποδυνάμωσης της ενεργούς μάζας που ζει μέσα σε τρύπες και ονειρεύεται τα ψέμματα, αυτών που έχουν την τελευταία κουβέντανήματα κινούν δεμένα πάνω σε ένα σύμβολο που πιστοί προσκυνούνόσα κ αν κόψεις απ'την αρχή θα αναπτυχθούν, έτσι μένουμε στάσιμοι σε μια κατάσταση, γεννιόμαστε, πεθαίνουμε άσημοι και μισούμε από συμπαράσταση..."ΔΠΘ