17.1.2015 | 21:29
Λίγα λόγια..
Σκέψεις. Σκέψεις που με βασανίζουν και με πολιορκούν καθημερινά. Δεν θέλω οίκτο, λύπη, συμπόνοια. Δεν τα χρειάζομαι αυτά. Ίσως κατανόηση και ανοχή.Δεν μπορώ να γίνω η κοπέλα που ονειρεύεται η μαμά μου, η γιαγιά μου, οι θείες μου..Ποτέ δεν ονειρεύτηκα νυφικά, γάμο, παιδιά. Ποτέ.Ναι, η φύση μου έδωσε το ''χαρακτηριστικό'' να ερωτεύομαι, να ποθώ και γυναίκες.Μόνο που αυτό το ''χαρακτηριστικό'' έχει αλλάξει, διαφοροποιήσει και καθορίσει τη ζωή μου.Το πάθος μου είναι η γνώση. Είμαι αχόρταγη στο να μαθαίνω. Όνειρό μου είναι να αφιερωθώ στις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες και να αφήσω κάτι σημαντικό πίσω μου. Δεν είμαστε όλοι γεννημένοι, ώστε να γινόμαστε γονείς.Όταν ακούω σχόλια τύπου :''όταν θα παντρευτείς", "θα βρεις κι εσύ έναν καλό άντρα", "όταν θα μου χαρίσεις εγγόνια"...ΕΓΚΛΩΒΙΖΟΜΑΙ.ΠΝΙΓΟΜΑΙ. Συγγνώμη που δεν μπορώ να είμαι αυτό που έχει ονειρευτεί η μητέρα μου. Πραγματικά. Αν είχα επιλογή θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα.ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΜΑΙ. ΕΤΣΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ.Δεν έχω βλάψει ποτέ κανέναν άνθρωπο και σκοπός μου είναι να μην βλάψω. Απλά η καρδιά μου, το σώμα μου, το μυαλό μου διεγείρονται και από ανθρώπους του ιδίου φύλου, από γυναίκες.Μη μας κατακρίνετε. Δεν ήταν και ούτε είναι επιλογή μας. Αλήθεια.Δεν είμαι διαφορετική από εσένα.Ευχαριστώ όσους και όσες με διαβάσατε.