ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ποτε δεν ημουν απτις κοπελες που θελανε μια σχεση. Μια αγγαλια, ενα χαδι. Ημουν και ειμαι απομακρη, σε σημειο να φανταζω σνομπ. Εχω κανει σχεσεις, που ομως μετα απο λιγο σταματουσαν με την προφαση οτι δεν δειχνω να ενδιαφερομαι, οτι ειμαι 'σταρχιδια μου' και ο,τι δεν εκφραζω συναισθηματα. Το καταλαβαινω, τετοια συμπεριφορα πληγωνει τον αλλον...Εβλεπα ζευγαρακια χερακι χερακι στο δρομο και δεν καταλαβαινα. Κακιασμενοι πρωην ελεγαν οτι μου αρεσουν οι κοπελες και δεν το ειχα καταλαβει ακομα. Λιγοτερο κακιασμενοι πρωην σκεφτοντουσαν οτι δεν εχω βρει τον καταλληλο να με 'ξεκλειδωσει'.Μεχρι που τον γνωρισα, στην πιο ακυρη φαση της ζωης μου. Τα εκανε ολα να μοιαζουν τοσο απλα. Οι αγγαλιες, τα χερακια-χερακια στο δρομο, το να κοιταω στα ματια του και να ανησυχω τι σκεφτεται. Δυο μηνες περασαν και ενιωσα οτι εγινα νορμαλ ανθρωπος, με συναισθηματα. Και τοτε επρεπε να φυγω. Μετακομιζα στην αλλη ακρη της Ευρωπης. Το ξερω οτι δεν ειμαι της αποστασης. Ουτε αυτος ηταν. Ηρθε μια φορα εκει, γυρισα εγω αλλη μια. Δεν τραβουσε ομως. Αμα δεν ειμασταν κοντα, δεν ηταν το ιδιο. Δυο μινι σχεσεις μετα, εχω γυρισει πισω στον κακο σνομπ εαυτο μου. Και ναι, αν και κλισε, μου αρεσε αυτος, αλλα μου αρεσε ακομα περισσοτερο ο εαυτος μου οταν ειμασταν μαζι. Ενιωθα.Ισμηνη.