ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ελπιζοντας πως αν καπως τα βαλω κατω θα σταματησει να ακουγεται τοσο περιεργο οσο ειναι. γνωριστηκαμε ,ταιριαξαμε ως ανθρωποι, ως μυαλα, ιδιο χιουμορ, ιδια ιδεωδη, ιδια σχεδια για τη ζωη. επειτα απο αρκετο καιρο παρεας, επηλθε ο ερωτας. μεγαλος! εντονος,χειμαρρωδης, εντονος εντονος εντονος. δυνατος! οπως κι οι χαρακτηρες μας. και συνηθως σε τετοιες περιπτωσεις δε λειπουν οι καυγαδες, οι ζηλιες και οι θυμοι. που κρατουσαν ομως μεχρι να νυχτωσει. παντα πριν κοιμηθουμε τα βρισκαμε. στον μεγαλο μας καυγα το φλεβαρη μεσα σε μαγαζι, το αφεντικο (γνωστος μας) μας εβγαλε εξω να μας ''επιπληξει''. ηταν ο πρωτος μεγαλος καυγας. σηκωθηκα κι εφυγα, τον αφησα ενω με φωναζε. το ιδιο βραδυ με απατησε με την γυναικα που ηξερε πως τοσο απεχθανομαι. το καταλαβα, το ενιωθα (γιαυτη μαλωσαμε εξαρχης), ημουν σιγουρη. το ομολογησε μια βδομαδα μετα με μενα να χανομαι κι αυτον να ψαχνει. να ζηταει συγγνωμη να παρακαλαει να του μιλησω. μετα απο καποιο καιρο αρχισα να του ξαναμιλω, τον εσυρα απο τη μυτη. ενιωθα η χαζη οτι παιρνω την εκδικηση μου. τον εσερνα, τον εκανα οτι ηθελα για να νιωθω καλυτερα, για να τον πληγωνω, με αποκορυφωμα πως πηγα με μια αλλη γυναικα (αλλη πληγερη ιστορια) και ζητουσα τον ωμο του να κλαψω. και καθοταν. και ας πονεσε τοσο το βραδυ που το εμαθε. παντα διπλα μου και παντα διπλα του μεχρι που εφυγα για λιγο μακρια για να αποτοξινωθω. γυρνωντας στον τοπο μας, τον απεφευγα, ειχα ησυχασει. εκανε προσπαθειες μεχρι που ο εγωισμος του οπως ειναι φυσικο δεν αντεξε. το καλοκαιρι τυπικα μιλησαμε για τα γενεθλια μας, δυο φορες ολες κι ολες. και ειμαι ενταξει. τον εχω ξεπερασει! και δεν το λεω ευκολα αυτο. του ζητησα απλα να βρεθουμε, θελω να ζητησω συγγνωμη, συγγνωμη χιλιες φορες. δεν αναιρω τα λαθη σου λουλουδι μου, αλλα κοιταζοντας πισω, δεν αναγνωριζω τον εαυτο μου, δεν ημουν εγω αυτη που εκανε ολα αυτα. ημουν εκτος εαυτου και περιμενω να βρεθουμε να σου ζητησω συγγνωμη! μου λειπει παρολα αυτα η παρεα σου, αυτη και μονο. αυτο που τα ματια μας πεφτουν στα ιδια πραγματα και κοιτιομαστε και καταλαβαινομαστε. που ξερεις το αστειο πριν το πω, που τη λεμε ο ενας τον αλλον. που προβλεπουμε ο ενας τον αλλον. που ημασταν φιλοι, φιλοι. μου λειπει η παρεα σου,αυτο.