ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Περπατούσα στον δρόμο χαλαρή νιώθοντας το δροσερό αεράκι να χτυπάει στο πρόσωπο μου. Κάθησα σε ενα παγκάκι και κοίταξα το μικρο συντριβανάκι μπροστά μου. Εβγαλα το αγαπημένο μου βιβλιο και άρχισα να το διαβάζω. Υστερα απο δέκα λεπτά εμφανίστηκες εσύ, και καθησες δίπλα μου γεμίζοντας το κενό. Με την άκρη του ματιού διέκρινα το βιβλίο που κρατούσες στο χέρι και διαβαζες με προσήλωση. Διέκρινα ενα λουλούδι, ενα τριαντάφυλλο αν δεν κάνω λάθος. Ηταν μέσα στο βιβλίο σου και το τοποθετούσες σε κάθε σελίδα που διαβαζες. Σαν σελιδοδείκτη. Ηταν μαραμένο και απόρησα γιατί δεν εβαζες ενα καινούργιο. Με κοιταξες που σε κοιτούσα επίμονα. Εκλεισες το βιβλίο (βάζοντας μέσα το λουλουδι) και μου απευθύνθηκες. "Το λουλούδι κοιτάς ε;". Η φωνη σου με έκανε να τρανταχτω. Και ναι, επιτέλους κοιτούσα τον ομορφο νεαρό με το λουλούδι στο βιβλίο. Τα μάτια σου γαλάζια έβγαζαν μια δόση θλίψης. "Ναι, απλα..εε..να απορησα" είπα με ενα αμήχανο χαμόγελο. "Είναι παντα εκεί, εδώ δηλαδή" ειπες και μου εδειξες ακουμπώντας απαλά στην καρδιά σου. Εσκυψα το κεφάλι. "Ανεκπλήρωτος έρωτας;" ψιθυρισα για να μην σε πληγώσουν οι λέξεις αυτές."Την αγαπούσα πολύ, και την έχασα, σε ενα δυστύχημα. Αυτό είναι το μονο που μου έμεινε απο εκεινη. Αυτό και η μορφή της που με περιτριγυρίζει αργά τα βράδια." τα ματια σου είχαν αρχίσει να βουρκωνουν. "Λυπάμαι πολύ" είπα και σηκωθηκα απο την θέση μου. "Η ζωή είναι πολύ ύπουλη, μην την εμπιστεύεσαι, κάνε αυτό που θέλεις σήμερα γιατί...αύριο που ξέρεις; Ισως ενα λουλούδι σαν αυτό αντικαταστήσει το αγαπημένο σου προσωπο." Ενα δάκρυ έπεσε πάνω στο ομορφο λουλούδι σου και ενα μειδίαμα εμφανίστηκε στα χείλη σου. Πόνος.