ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άρχισα να διαβάζω τα σχόλια ενος βιντεο από το Athens Pride.Τόση κακία, τόση ομοφοβία. Στην αρχή νευρίασα που έλεγαν συνέχεια "ΠΟΥΣΤΗΔΕΣ" (με μεγαλα γράμματα για να πληγώσουν όσο περισσότερο μπορούν τον άλλον) και τα λοιπά. Μετά είπα ένα μεγάλο "ΓΙΑΤΙ;". Εγώ δε θα ήθελα ποτέ να πληγώσω έναν ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ μου.Αλλα στη συνέχεια τους λυπήθηκα.Λυπήθηκα που είναι έτσι κακιασμένοι. Δίχως ίχνος ανθρωπιάς. Μπορώ να φανταστώ τις ζωές τους. Μπορώ να δω τα παιδιά τους. Όσο και να το απεύχονται, κάποιοι από αυτούς θα αποκτήσουν κι εκείνοι γκέι παιδιά. Και τότε είναι που θα έρθουν σε σύγκρουση με τα δημιουργήματά τους και σε τελική ανάλυση με τον ίδιο τους τον εαυτό.Και τότε ίσως και να καταλάβουν. Ίσως και όχι.Αυτος ο κόσμος δεν πρόκειται να αλλάξει. Τουλάχιστον όχι όσο ζω εγώ. Δεν ελπίζω.Καληνύχτα μας, λοιπόν.