Τρίτο μέρος μιας αγαπημένης στα ανά τον κόσμο κορίτσια προεφηβικής ηλικίας που ξεκίνησε δειλά στο κανάλι της Disney και έφτασε να γίνει ταινία για αίθουσες - τρόπος του λέγειν. Δεν έχει αλλάξει τίποτε από τη δομή του πρωτότυπου. Μπάσκετ, στήσιμο ενός μιούζικαλ που καταλήγει σε αποθέωση της νεανικής ενέργειας, και στο ενδιάμεσο το ρομάντζο ανάμεσα στον Τρόι και στην Γκαμπριέλα, που τώρα απειλείται από το χωρισμό της αποφοίτησης. Δεν αρνούμαι τη ζωηράδα του High School Musical, ενός μίνι φαινομένου που θα μπορούσε να βαφτιστεί «Grease» για τον 21οαιώνα, κυρίως λόγω της τεχνικής αρτιότητας των κινητικών χορευτικών του σκηνοθέτη Ορτέγκα. Ο βουτυράτος Έφρον και η ζαχαρώδης Χάτζενς δεν έχουν καμία πλοκή να υπηρετήσουν, εκτός ίσως από τη φράντζα και την προπαγάνδιση, χωρίς τύψεις και ενοχές, μιας λευκής αμερικάνικης εφηβείας, που στο πρόσωπο του Τρόι Ντόναχιου και της Σάντρα Ντι άνθησε αθώα, στην περίπτωση του Τραβόλτα και της Ολίβια έδρασε πονηρά αλλά κινηματογραφικά, ενώ τώρα μοιάζει ξεπερασμένη, λοβοτομημένη, και στον καθιερωμένο 30ετή ρετρό κύκλο της και στο τρίτο μέρος της σειράς φαντάζει ως και νοσταλγική (Νοσταλγούν τα 17χρονα; Μόνο στο λογιστήριο της Ντίσνεϊ!).