16.7.2014 | 13:42
...λυπω
ΛείπωΛείπω από την ζωή μουΜου λείπει η ζωή μουΚάπου στη μέση με παράτησε.Τριγυρνάω ασκοπα.Συνάντησα εσένα.Σου έλειπε κι εσένα η ζωή σου.Τριγυρνούσες.Αρχίσαμε να θυμίζουμε ο ένας στον άλλο πως ήταν να ΖΕΙΣ.Με διακυμάνσεις στην ένταση και με όλα τα χρώματα.Αυτό μας ένωσε και μας ενώνει.Κάναμε υπέρβαση (δλδ. ΑΓΑΠΗ) και τροφοδοτούσαμε ο ένας τον άλλο για να μην "φύγουμε"."Αλληλοερευνηθήκαμε" με γλύκα,τρυφερότητα, πάθος και με ότι μέσα διαθέταμε στην αναπηρία μας!Γίνεται να δίνεις κάτι που δεν έχεις αλλά απλώς θυμάσαι?Κι όμως τα καταφέραμε (με αγάπη)μέχρι σήμερα (πάνε 5 χρόνια).Πήγαμε στο φεγγάρι, στ΄αστέρια στο γαλαξία αλλά όχι μια βόλτα στη θάλασσα.Κάναμε έρωτα με χίλιους τρόπους αλλά δεν κρατηθήκαμε ποτέ από το χέρι.Πιστεύω πως ΜΑΖΙ στη ζωη θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε τη ΖΩΗ στις ζωές μας.Αν πιστεύεις το ίδιο, έλα να ζήσουμε!Αλλιώς...Το κορίτσι που αγαπάς και που αγαπάει την αρχιτεκτονική