ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μόλις εγινα 23 χρόνων και δυστυχως για εμένα έχω μείνει παρθένος. Το θέμα είναι ότι δεν έχω προσπαθήσει καν, όλο το άφηνα και στο τέλος με άφησε. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είμαι κοινωνικός με τα άτομα που δεν γνωρίζω, βεβαια με τους υπόλοιπους θα με χαρακτήριζα η ψυχή της παρεας, όμως συνήθως πίσω από το χαμόγελο κρύβεται το κενό της μοναξιάς. Πρώτα από όλα ευχαριστώ που διαβάζετε την ανούσια εξομολογηση και την γράφω για να διαβάσω κάνα σχόλιο , δεν μου αρέσει να περιαυτολογω και το κάνω μόνο εδώ που είναι ανώνυμα, θεωρώ ότι είμαι όμορφος και έξυπνος με αρκετά καλό χιούμορ. Και τώρα έρχεται και ο λόγος που γράφω το κείμενο : πρώτα από όλα θεωρώ τον εαυτό μου μονογαμικό και ας πούμε θα ήθελα μια σχέση με αγάπη πρώτα και ειλικρίνεια. Να προσθεσω ότι προτιμώ να μένω μόνος μου παρά να μπω σε σχέση με μια κοπέλα που δεν θα την θεωρώ όμορφη. Αργά ή γρήγορα σκέφτομαι ότι θα γίνει μια γνωριμία και εδώ έρχεται το άγχος, πρώτα για την απειρία αλλά αυτό θεωρώ ότι καλύπτεται και δεν θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Το μεγαλύτερο άγχος έρχεται στο ότι θεωρώ ο ίδιος ντροπή το ότι έχω φτάσει σε αυτήν την ηλικία και δεν έχω κάνει τίποτα, βέβαια θεωρώ και ντροπή το να έχεις περάσει σε αυτή την ηλικία από 10 συντρόφους αν και πιστεύω αυτός ο αριθμός είναι το 1/3 από αυτό που ισχύει σημερα. Το θέμα είναι ότι το θεωρώ μεγάλο αρνητικό και σίγουρα όταν έρθει η συζήτηση για παλιές σχέσεις κλπ θα λέω τις βλακείες ότι το παρελθόν ανοίκει στο παρελθόν και τέτοιες πίπες και θα πρέπει να φτιάχνω ιστορίες ας πούμε με έναν μικρό αριθμό συντρόφων πχ 4 σχέσεις , δηλαδή να γίνω ένας ψεύτης από ανάγκη, μόνο και μόνο αυτό με αγχωνει ... Τσάμπα το μεγάλο κείμενο, τι προτιμάτε αν ερχόταν ο πρίγκιπας στο άλογο? Να ξέρετε ότι δεν είχε καμία σχέση, ότι μπορεί αυτό να κρύβει κάποιο ελάττωμα και σκέψεις του ότι θα θέλει να αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες και να τον χάσετε ή να ξέρετε ότι κινειται στα φυσιολογικά πρότυπα και υπήρξαν και άλλες τυχερές, όμως με τόσο καλό χαρακτήρα και σεξαπυλ πώς γίνεται να τις χωρισε ή τον χώρισαν???