Σε νιώθω δε φαντάζεσαι πόσο!! Στη μεγάλη μου ήμουν απίστευτα τυχερή και ζούσαμε σαν αυτούς στη διαφήμιση του βιτάμ! Μωράκι γελαστό, ήρεμο, καλόφαγο, κοιμόταν σερι από 30 ημερών, ένα θαύμα μέχρι τώρα που είναι σχεδόν 6 ετών.Κι έρχεται ο μικρός και μας απαυτώνει το ταμ τιριρι... Δεν κοιμάται, δεν κάθεται στο παρκο γιατι νιωθει παρατημενος, ουτε στο ρηλαξ γιατι στριμωχνεται, ουτε βολτα στο καροτσι γιατι μονο η αγκαλιά είναι ωραια και βολικη... Μας εχει ρημαξει το νευρικο συστημα, ερχονται ωρες που μου ´ ρχεται να τον πεταξω στα σκυλια!!! Αλλα μετα, ενα απο αυτα τα τρελα ξεκαρδιστικα γελακια και μερικα γλυψοφιλακια και λιωμα η μαμα...Να σου ζησει :-)
9.1.2016 | 21:57
Μα εγώ αλλιώς τα έλεγα πριν
Εννοώ πριν κάνω παιδί.Εγώ κούναγα το δάχτυλο και έλεγα αυτό είναι ανεπίτρεπτο, πως κάνουν έτσι αυτές οι μανάδες επιτέλους!Εγώ αν θα έκανα παιδί έλεγα, θα είμαι κουλ μαμά, το παιδί μου θα είναι ήσυχο και γελαστό και θα ζούμε στιγμές οικογενειακής γαματοσύνης.Αμ δε!Το παιδί δεν κοιμάται σχεδόν ποτέ, είναι σε μια μόνιμη φάση γκρίνιας, σαν να έχει γεννηθεί στραβωμένο με τα πάντα, έχουμε δοκιμάσει βόλτες με καρότσι, κούνημα με τα χέρια, κούνημα με το ριλάξ, φως, ημίφως, σκοτάδι, βόλτα με το αυτοκίνητο, βόλτα με το καρότσι, μόνο βόλτα σε μπαρ δεν δοκιμάσαμε ακόμα και το μωρό αρνείται να κοιμηθεί.Σήμερα έγινε μάλλον θαύμα, κοιμήθηκε μετά από μισή ώρα κουνήματος στο καρότσι, τα πόδια μας πήγαιναν εναλλάξ, σαν συγχρονισμένοι χορευτές.Αφού τον θαυμάσαμε με κομμένη την ανάσα, μην τυχόν και ξυπνήσει και προσευχηθήκαμε σιωπηλά να κοιμηθεί αν όχι μέχρι το πρωί, αλλά τουλάχιστον 3 ώρες σερί, ο άντρας μου έπεσε σχεδόν λιπόθυμος στο χαλί και εγώ κάθομαι στον καναπέ γλαρωμένη, με την ενδοσυνεννόηση αγκαλιά.
1
