16.2.2012 | 21:31
Μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει;
Φοβάμαι οτι άργησα πολύ.. Φοβάμαι πως η στιγμή μας ήρθε ξανά και ξανά στο παρελθόν, αλλά εγώ κοίταζα έναν ψηλό μελαχρινό μέσα από έναν ψεύτη καθρέφτη και νόμιζα πως ήμουν ευτυχισμένη. Με σκούνταγε η στιγμή και την έδιωχνα ενοχλημένη. Ώσπου κατέβασε αυτιά κι έφυγε. Και τώρα που 'χει σπάσει ο καθρεύτης και ψάχνω τ' αληθινά...Πού 'σαι στιγμούλα? Γι'αυτό σου λέω. Φοβάμαι πως άργησα γαμώτο. Και τώρα είσαι μαζί της. Και είστε καλά. Φοβάμαι οτι είστε όντως καλά. Φοβάμαι οτι έχασα πριν καν ποντάρω.Πάντα σ'αγαπούσα. Ιδιαίτερη η σχέση μας απ'το πρώτο βλέμμα που ανταλλάξαμε. Απ'την πρώτη φορά που μ' έκανες να γελάσω γλυκά.. Απ'το πρώτο λουλούδι που μου έβαλες χαμογελώντας στα χέρια. Απ'την πρώτη φορά που μου χάιδεψες τα μαλλιά. Απ'την πρώτη φορά που μου έπιασες το χέρι, με τράβηξες κοντά σου και με κοίταξες "αλλιώς". Και μούδιασα, αλλά.. Σκεφτόμουν εκείνη. Μην την πληγώσεις. Μην την πληγώσω. ΜΗ! Γιατί είσασταν μαζί. Κι είσασταν χρόνια μαζί.. Και μετά εκείνη έφυγε, μα και μενα η προσοχή μου ήταν αλλού. Από καιρό αλλού. Είχε μπει στη ζωή μου ο καθρέφτης. Κι όταν ο καθρεύτης έσπασε ήρθε το τώρα.. Και τώρα είμαι εγώ κάπου εδώ και συ κάπου αλλού.. Μ'αγαπάς και σ'αγαπώ με έναν τρόπο ιδιαίτερο, μα φοβάμαι σου λέω.. Φοβάμαι οτι άργησα..